Zelfacceptatie heeft niks te maken met je gewicht….

Tags

acceptatie, angst, dik, factoren, gelukkig, ongelukkig, psyche, rol, verdriet, verleden, vet, woede, zelf

Ja dat is best een aanname, want als we toch niet slanker zijn, hoe kunnen we onszelf dan accepteren, die vraag heb ik mezelf wel 1000 keer gesteld, maar nu ik wat kilo’s kwijt ben,(van maat 58 naar 50-52) komen er andere inzichten.

De maatschappij legt de druk op ons, dat we slank moeten zijn, dat we niet gelukkig kunnen zijn, wanneer we een ander lijf hebben, er zijn zelfs programma,s die zeggen  kan ik dik gelukkig zijn? Hoe stigmatiserend is dat om een programma zo te noemen, het is een manier om ons te laten zien dat, dat dus niet kan!

Geloof me dik zijn en gelukkig zijn, hebben weinig met elkaar te maken, ik snap dat je dik kan zijn en ongelukkig maar, het is waarschijnlijk niet het dik zijn dat je ongelukkig maakt. In veel gevallen zal het de som van het verleden zijn.

Wat is de som van het verleden?

Wij mensen zijn kudde dieren, je zou ons goed kunnen vergelijken met een kudde schaapjes, wanneer er een blaat, blaten ze allemaal, wanneer er een over de dam is, komen ze allemaal. Zo werkt het bij ons mensen, vinden we iets leuk, of interessant aan iemand, dan wordt dat een trend en wordt het gevolgd.

Veel mensen leven zo van trend naar trend. Er zijn echter ook schaapjes, die niet zo graag doen wat anderen doen, die hun eigen weg lopen en besluiten dat een andere dam sterker is om de overkant mee te halen, die besluiten zich te laten kaalscheren, omdat hun wol jas te warm is. In een kudde steek je er dan boven uit, je bent anders, je wordt niet begrepen.

Het lastige is dat we in onze kind-tijd dit soort situaties vaker mee maken, ben je anders? Gevoeliger, leef je mee met mensen, dan ben je niet zoals de trend zetters en voor sommige misschien een makkelijk slachtoffer.

Heb je in je familie iets naars mee gemaakt, een ouder die niet zo lief was, als je een ouder zou wensen, een verhuizing die je bij je vrienden weghaalde, of een scheiding. Het maakt niet uit, wat het was, maar als er een moment is geweest in je verleden waarin je niet geaccepteerd werd, kan dat je, je hele leven achtervolgen.

Dat is de som van je verleden, alle momenten die je hebt meegemaakt, waarin je gekwetst bent, of waarin je moeite had jezelf staande te houden, Al die gevoelens , maken dat je nu moeite hebt jezelf te accepteren.

Bij mij werkt dat zo, en deze openbaring, heb ik eigenlijk pas vandaag gekregen. Vandaar dat ik hem wil delen, misschien werkt het voor jou ook zo , misschien niet, maar de maatschappij is zo bezig met dik of dun, mooi of lelijk, dat al deze pijn en woede geprojecteerd kan worden op je lijf, terwijl je lijf niet minder mooi is als dat van een ander, ja het is misschien anders, maar het verdient net zoveel liefde!

Heb ij nog wel het idee dat je die liefde verdient? Ik voelde me altijd afgewezen, in veel vriendschappen en in de liefde, ik ben kwetsbaar, wanneer ik het gevoel heb dat iemand me afwijst, dan denk ik daar gaan we weer, er is niemand die me begrijpt en Rutger is de enige die echt van me kan houden, niemand houd van me om wie ik ben, ik ben te moeilijk, te dik en te lelijk.

Dat denk en voel ik, maar eigenlijk is dit oud zeer, ik ben het waard om van te houden, en mensen die bij mij horen zullen bij me blijven, contacten die belangrijk zijn , zullen er voor me zijn, contacten die weggaan, die hoeven niet te verdwijnen omdat ik niet leuk genoeg ben, maar omdat we niet allemaal in dezelfde trein blijven zitten, sommige mensen zie je maar even. Zitten maar even in dezelfde trein. Voor hun mening hoef je jezelf  niet te veranderen.

Ik ga nu kijken naar mijn pijn  punten, om mijn aanvaarding van mezelf op te lossen zal ik andere dingen moeten accepteren en weg werken, ik hoef mezelf niet te veranderen, ik  wil alleen leren mijn verleden te accepteren, tot op een punt dat het niet meer pijn doet, ik voelde me nooit begrepen, was het rode schaap van de kudde , paste er niet bij. Nu vind ik het juist mooi dat ik die rode ben en anders en ik wordt steeds trotser op mezelf.

Al die gevoelens spelen een rol bij mijn zelf acceptatie, Heb je een leven gehad waar je een trend zetter was, mensen je volgden en je waardeerde is het waarschijnlijk veel makkelijker, om jezelf ook leuk te vinden als je voller bent, uiteindelijk gaat het dus niet om dik of niet dik, het is een middel dat gebruikt wordt om ons gevoel te bespelen, de dieet industrie speelt in, op onze onzekerheden, als je niet voldoet aan een plaatje, moet je maar afvallen. Slanke vrouwen hebben ook die druk, bij mij begon het toen ik slanker was, en ik dacht werkelijk als ik een 6 pack heb dan zal men mij wel leuk vinden, ik kreeg nooit een 6 pack, maar inmiddels weet ik dat ik het leukste ben, als ik mezelf leuk vind en ik vind mezelf het leukste als ik mezelf kan zijn…

Herken jij mijn verhaal, of heet jouw zelf-acceptatie een andere bron?

Liefs Louise

 

 

Gelukkig zijn is een keuze deel 5: Angsten aangaan.

Tags

aangaan, adrenaline, angst, bang, doorgaan, eng, geluk, keuze, kick, niet doen, trillen, vermindere, volhouden

Geluk kan niet bestaan zonder lef en lef heb je nodig om te leven,

hoe werkt dat dan?

Angsten zijn iets waar wij allemaal mee te maken hebben, de een meer dan de andere. Angsten kunnen je verstijven, je van je pad afbrengen, maar angsten kunnen je ook laten zien waar je kracht ligt. Op het moment dat jij je angsten aangaat, zullen ze minder worden! Ben je bang, om gelukkig te zijn? Bang, wat je gaat tegen komen? Wat je er voor moet doen? Wat je moet loslaten, allemaal angsten die ik aanging voor ik gelukkig werd. Toch bij mij is er nog meer angst, ik zal je wat meer erover vertellen en ook hoe ik met mijn angsten om ga.

Mijn angst is groot, ik ben een heel gevoelig wezen, wanneer je mensen vergelijkt met een kudde dieren, dan staan aan de buiten kant de dieren met het meeste lef, die houden van de kick de adrenaline, die weten dat ze de mogelijkheid hebben, dat ze gevangen kunnen worden door de leeuw en toch lopen ze elke keer weer een beetje van de kudde weg. Deze adrenaline junks kennen we allemaal. Ik daar en tegen sta helemaal aan de andere kant, ik hoor thuis midden in de kudde, op het veiligste plekje, want ik heb al voldoende adrenaline als iemand een scheet laat. Echt! Mijn vrienden vinden het heel grappig, maar als er bijvoorbeeld onverwacht een ballon knapt vlieg ik letterlijk tegen het plafond en gaat mijn hart als een razende te keer.

Ik ben dus groot geworden, met meer angst gevoelens dan de meeste mensen. Angst heeft, me ook werkelijk in de weg gestaan. Vooral angst voor mensen, angst voor openbaar vervoer, angst voor de kroeg en drukke plekken, angst voor feestjes en gezellig samenzijn.

Sociale fobie noemen ze dat.

Ik had gekozen om gelukkig te zijn

maar mijn angst zat mij in de weg. Bij elke gelegenheid waar ik angst had, bedacht ik me dingen die er eigenlijk voor zorgde dat ik me raar gedroeg. Ik heb daardoor moeten leren mijn negatieve gedachten onder controle te krijgen, daar vertel ik over in de volgende blog.

Daarnaast, had ik bij veel gelegenheden die adrenaline kick, die veel mensen krijgen bij het springen van een brug of het beklimmen van een berg of een kermis attractie. Die lichamelijke kick vind ik niet lekker. Mijn hart gaat tekeer, alles tintelt, ik hoor het bloed door mijn aderen stromen, ga meer zweten en heb het gevoel dat al mijn zintuigen versterkt zijn.

Deze puur lichamelijke reactie

heb ik leren loskoppelen van de geestelijke reactie. Angst bestaat namelijk op 2 niveau’s , je geest speelt spelletjes met je en kan je bang maken voor dingen, die niet realistisch zijn. Dan is het altijd goed om die vraag te stellen, is deze angst realistisch, kan dit werkelijk gebeuren. Is het antwoord nee dan zul je de gedachten moeten stoppen, is het antwoord ja, dan kun je je voorbereiden op de reactie waar je bang voor bent. Je kan je geestelijk schrap zetten voor wat er eventueel kan gebeuren.

De lichamelijke reactie is er een waar je mee leert omgaan als je maar vaak genoeg die angsten aangaat. Het feit dat het een fysieke reactie is en het besef dat de angst niet realistisch is, wat in mijn geval vaak zo was, gaf mij de moet om elke keer weer dat te doen wat ik eng vond.

Dat is voor mij de weg geweest, om stapje voor stapje, die angsten aan te gaan. Ik zal nooit zonder angst zijn, wanneer ik bepaalde zaken laat varen en even minder doe, komen die angst gevoelens gewoon weer terug, het is al een wild beest in me, dat de vrijheid wil, dat die adrenaline wil voelen stromen dat wil schreeuwen en krijsen, maar waarvan ik heb gezegd, je bent mijn schootkatje, ik voel je, ik knuffel je, maar ik laat je niet los en niet vrij. Ik zal wel altijd moeten blijven knuffelen, om er voor te zorgen dat dat gevoel naar me luistert.

Toen ik me dat realiseerde realiseerde ik me ook dat ik liever zou moeten zijn voor mezelf, mezelf moest koesteren om die angst onder controle te houden.

Koesteren, lief zijn, moet tonen en lef, dat zijn e dingen die ik elke dag moet doen. Al ben ik alleen thuis, dan nog is er altijd een boel gaande, maar ik heb gekozen voor geluk en mijn angsten onder controle krijgen, is daar een hele duidelijke stap in geweest.

Hoe ga jij om met je angsten heb je ze onder controle of houd je wel van een adrenaline kick?

Liefs Louise

Onzekerheid: Ik ben gewoon niet leuk genoeg!

Tags

angst, dapper, dik, dikke vrouw, fatshaming, grrote maten, handvaten, ik, knap, lelijk, minder zijn, mooi, onzekerheid, oplossen, overwinnen, plussize, uiterlijk, voorvollevrouwen, werken aan jezelf, zelfvertrouwen

Onzekerheid, wat is dat een vervelend iets… Het halt je naar beneden, zorgt voor angst op vele gebieden en misschien heeft het ook wel invloed, op wat je allemaal wel en niet kan bereiken, althans zo was het voor mij!

Gelukkig, is onzekerheid iets, waar je aan kan werken Voor ik daar achter kwam maakte het mijn leven als een hel. Zo heb je het stemmetje met fatshaming , dat jezelf naar beneden haalt, omdat je te dik bent. Dat zelfde stemmetje kan je hele zelfvertrouwen ondermijnen! Dan gaat het over gebieden die niks met overgewicht te maken hebben.

Ik ben niet knap genoeg, ze vinden me raar. Ik heb toen verkeerd gereageerd. Ik kan niet goed genoeg sporten. Alles, waarvan je zelf het idee hebt, dat je minder bent, kan een reden zijn, om jezelf naar beneden te halen.

Maar ben je echt minder??

De maatschappij geeft heel duidelijk een plaatje, waar je aan moet voldoen, knap, witte tanden, mooie haren, geen pukkels, veel vrienden en natuurlijk een gelukkige relatie. Het is een utopie, want ook mensen met een tandpasta glimlach zijn onzeker! Praat er maar eens met ze over!

Ik denk, dat onzekerheid wordt gepusht in onze maatschappij! Het is gewoon nooit genoeg! laat staan dat het goed is om anders te zijn, of wanneer je iets minder goed presteert. Wanneer je op een andere vlak kijkt , bijvoorbeeld naar hoe menselijk ben je,  of hoe aardig, dat presteren helemaal niet meer interessant is.

Ik weet inmiddels dat mannen en vrouwen die anders zijn, uit durven komen voor hun eigen ik, die laten zien wat leuk is aan hen zelf en accepteren wat minder leuk is zonder het te proberen te verbergen , de leukste mensen zijn om mee om te gaan! Waarom? Deze mensen zijn echt, ze liegen niet om je een beter plaatje te geven, ze doen zich niet anders voor om beter bij je binnen te komen. Echt zijn is zo belangrijk en ik denk dat onzekerheid daar vandaan komt.

We hebben angst. Angst om niet mee te kunnen komen, angst om geen vrienden te hebben, alleen te komen staan, niet leuk gevonden worden, angst om gepest te worden.

Waar bestaat jouw angst uit?

Mijn angst was dat ik nooit goed genoeg was. Ik was niet knap, niet leuk, te dik, en daardoor ging ik verhalen verzinnen waarin ik beter was dan ik was. Inmiddels doe ik dat al jaren niet meer, ik weet nu dat ik zonder die verhalen veel leuker ben.

Ik ben excentriek, en daar hebben mensen moeite mee, ik heb me lang proberen in te houden, mijn tong stukgebeten om geen opmerkingen te maken, om me rustig te houden en geloof me er zijn nog steeds momenten waarop dat misschien beter is. maar, ik ben een vrouw met het hart op de tong, ik zeg wat ik denk en heb geen geheimen, kun je daar niet mee omgaan, dan is dat lastig. Weet wel dat ik aanspreek baar ben en sorry zeg als dat nodig is.

Onzekerheid, het kan je zo vreselijk beïnvloeden. Voor mij is er maar een manier geweest om hier mee om te gaan en dat is de moeilijke situaties opzoeken, me niet achter mezelf verschuilen , maar juist met mensen gaan praten,  mezelf laten zien, contact leggen en er met anderen over praten.

Dapper zijn!

Het overwinnen van je onzekerheid is het overwinnen van je angst. Niet makkelijk maar ik denk dat we allemaal kleine dingen hebben die ons hierbij helpen. Het gaat niet in een keer, het zijn vele kleine stapjes , met elke keer een kleine verbetering, het gaat met ups en downs , maar onzekerheid is wel aan te pakken!

Nu ben ik benieuwd of jij je open durft te stellen en durft te vertellen, waar je onzeker over bent en hoe je hier mee omgaat, want door elkaars verhalen te delen, leren we meer manieren om met dit gedrag van onszelf om te gaan.

(en hopelijk krijg ik zo handvatten voor een nieuwe blog :D)

Liefs Louise

Fatshaming: Dat stemmetje in mijn hoofd is het aller ergste!

Tags

10, 42, acceptatie, afslanken, afvallen, angst, Art!, bbw, beautiful, beauty, bewust, big, bikini, bloggers, blues, body, boek, bron, budget, bully, bullying, column, craving, date, designer, diet, dik, dilemma, DIVA, do, dood, dress, ebay, Elle, Emma Watson, energie, enquete, eten, fat, fatshaming, filosofie, foto, foto's, gedicht, geen, geluk, gezondheid, girl, girls, grote maten, health, help, herinneringen, hip, hot, human, internet, kinder, kleding, lelijk, leven, liefde, light, lingerie, love, low carb, lui, maatschappij, maatschapppij, make-up, man, medium, miss, mode, model, mooi, muziek, negative, nieuws, obesity, ode, online, oordeel, opinie, party, playboy, poetry, positive, preview, real, relatie, respect, retro, rock, sale, sex, shirt, song, sport, sporten, stelling, stemmetje, support, teksten, therapie, tips, to do list, top, trendy, vet, viva, vol, warm, water, waterpolo, white, winter, women, workshop, zelf

 English below…Deutsch unter…

 

Het leven gaat met ups en downs, dat is in mijn leven vooral erg duidelijk, dingen uit het verleden worden vaak niet meteen verwerkt, het kost tijd, het kost nieuwe inzichten die, bepaalde gevoelens weer opnieuw naar boven brengen.

Het onderwerp fatshaming, Is voor mij een onderwerp dat mij uit mijn balans haalt. Berichten online, foto’s, opmerkingen op mensen die zijn afgevallen, of opmerkingen over mensen die vinden dat ze moeten afvallen, alles raakt mij. Maar het ergste is het stemmetje in mijn hoofd!

Mijn fatshaming verhaal, is een verhaal dat begonnen is met doktoren die vonden dat ik voor een kind van mijn leeftijd te dik was. Dat ik al heel vroeg heel lang was en al heel vroeg  een volwassenlijf had, werd daarbij maar even vergeten. Ik moest op dieet 1000 kalorieen per dag was echt genoeg….

Ik kan nu een heel verhaal vertellen over mijn dieetleed en de manier waarop al die diëten me uiteindelijk dik maakte. Ergens is dat verhaal niet meer interessant, ik ben het zat om te moeten uitleggen waarom ik dik ben. Het is zo en het heeft geen excuses meer nodig, toch…

Het feit blijft dat ik vanaf een hele jonge leeftijd de stempel te dik op me had, terwijl ik nu terug kijk en bedenk dat ik helemaal niet dik was! Dat maakt me nog steeds boos en verdrietig, waarom werd niet gewoon gezegd dat ik mooi was zoals ik was dat ik goed was en dat ik er mocht zijn. Dat ik in die tijd mijn lange haren kwijtraakte en er een blonde kroeskop voor terug kreeg deed niks voor mijn eigenwaarde ik voelde me dik en lelijk.

Dat gevoel is nooit meer weg gegaan en ja daar kan ik om janken. Natuurlijk zie ik de mooie kanten van mezelf Ik zeg mijn lief, dat ik blij ben dat hij die exclusieve smaak heeft, waardoor hij mij en alles wat ik ben prachtig vind. Zelf kan ik dat niet begrijpen. Ik ben namelijk niet zoals het moet zijn.

Het fatshamende stemmetje in mij, is dusdanig goed opgevoed, dat het precies weet, wanneer ik zwak genoeg, onzeker genoeg ben, om het te horen en het te geloven. Ja, ik ben nog steeds mijn sterkste martelaar, niet alleen omdat ik dik ben, maar ik ben ook lelijk, althans dat verteld dat stemmetje mij!

Als je dan al dik bent, heb dan in ieder geval het lijf en het gezicht dat je mooi maakt, dikke billen een taille en een mooi gezicht, ik heb geen van alle! Althans, dat is de mening, van mijn fatshaming vriendinnetje, die soms dagen achter elkaar op me aan het inpraten is.

In mijn leven is na mijn pubertijd niet zoveel goed gegaan, helaas heb ik een ziekte waar ik heel duidelijk mee om moest leren gaan. Het heeft 15 jaar geduurd voordat ik dat een beetje onder de knie had.

Daarnaast had ik overal mensen om me heen die me vertelde dat ik nooit liefde zou vinden, want ik was te dik, nooit een goede baan zou krijgen, want ik was te dik, dat ik af moest vallen want anders was ik niet goed genoeg in mijn sport, dat ik niet geopereerd werd aan kapotte kruisbanden want ik was 2 kilo te dik. Zo zijn er nog wel wat voorbeelden/

Ik heb letterlijk, amper mijn hoofd boven water kunnen houden; ik had de meest vreselijke vriendjes, die mijn negativiteit, op hun eigen manier, konden benadrukken, want iets beters dan dat, had ik niet verdient.

Dik zijn, heeft letterlijk mijn leven verpest , maar inmiddels weet ik dat het niet zo zeer het dikker zijn was, het was vooral; de manier waarop ik iedereen op me in lied praten, waarop ik mensen die me naar beneden haalde geloofde , hoe ik probeerde te veranderen, hoe ik dieet op dieet deed , met alleen een grote lading eetbuien als resultaat. en uiteindelijk hoe ik overal afgewezen werd , dat er nergens iemand was die me wilde helpen met mijn eet probleem, want men begreep het niet. (misschien dat slachtoffers van fatshaming wel een heel ander soort behandeling nodig hebben meer gebaseerd op acceptatie van jezelf en je verleden)

Fatshaming, heeft jaren lang mijn leven bepaald, niet alleen de fatshaming uit mijn omgeving, maar het constant naar beneden halen van mezelf. Het heeft lang geduurd voor ik daar klaar mee was. Ik denk dat mijn ziekte fatshaming was, en niet eens zo zeer depressief.

Ik was niet alleen daarmee klaar, ik was klaar met mijn depressiviteit, met mijn afhankelijkheid van andere mensen, mijn zielige kant en mijn onmacht. Ik besloot van de ene op de andere dag dat gelukkig zijn een keuze was en dat het niet uitmaakte wat er met me gebeurde, wat ik tegenkwam of wat ik had meegemaakt, het leven wordt bepaald in het hier en nu en hoe je met deze zaken omgaat.

Ik besloot dus letterlijk anders te gaan kiezen.

ik koos niet meer voor; verkeerde mensen om me heen, maar zocht naar mensen die mij werkelijk raakten, op een positieve manier

ik koos niet meer voor; veel eten, maar een maagverkleining door een maagband (niet dat het heeft geholpen, maar das een ander verhaal)

Ik koos niet meer voor; zielig in een hoekje kruipen, maar actief dingen doen, die me een goed gevoel gaven, zo ben ik op zangles gegaan en ben heel veel gaan schilderen, 2 dingen die mijn hart hebben

Ik koos niet meer voor; onmacht, maar ik wilde mijn leven letterlijk weer in handen nemen. Mijn grootste wens was een kindje krijgen, maar mijn grootste angst was mijn kindje opzadelen met mijn probleem en dus was er een hele boel werk te verrichten voor dat ik daar klaar voor was.

Kiezen voor geluk; is niet kiezen wat je op korte termijn gelukkig maakt, het is kiezen voor een toekomst op lange termijn! Kiezen voor een ander leven maar, vooral voor een andere instelling.

Door te kiezen voor geluk, leerde ik ook omgaan met mijn fatshaming vriendinnetje in mijn hoofd, ze kreeg minder en minder vat op me. Ik werd ook sterker en sterker en in die tijd inmiddels meer dan 10 jaar geleden ben ik Mooie Grote Vrouwen begonnen, ik wilde mijn verhaal vertellen, had een uitlaat klep nodig, een manier om voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ga ik met mezelf om.

10 jaar geleden en ik heb zoveel bereikt, ik ben gelukkig, heb een man die me geweldig vind en heb een droom van een zoon, die inmiddels 5 jaar oud is!

10 jaar ben ik aan het leren mezelf te accepteren, aan het bewust worden dat ik er mag zijn en dat ik ben wie ik ben, Dat ik mooi ben op mijn eigen manier, Dat ik mensen inspireer, aanmoedig en een goed gevoel kan geven, dat ik mag delen, eerlijk delen wat ik voel, ook de mindere kanten, want dat is het leven!

Toch het feit, dat mijn fatshaming vriendinnetje nog steeds vat op me heeft, dat er zoveel vreselijke herinneringen zijn, die ze me toe kan werpen, dat ik me nog steeds afvraag; waarom ik dit moet doorstaan. (Welke zin heeft het leven en ja das ook een ander verhaal)

Fatshaming heeft me kapot gemaakt, maar het heeft me ook doen opstaan, heeft me op de barricaden laten klimmen, op weg naar een eigen manier van leven. Wij, jij en ook ik, alle vrouwen die zich naar hebben gevoeld door wat een ander vond, wij allemaal hebben het recht, om ook gelukkig te zijn. Fatshaming heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.

Nare ervaringen kun je vaak niet in een keer verwerken , of in 2 keer , of vaker, misschien zullen de nare momenten uit mijn leven, nog vele jaren terug komen en me teisteren, acceptatie gaat met ups en downs , net als het leven. Nu even een down en straks weer een up. Life sucks, maar ik heb in ieder geval geleerd gelukkig te zijn.

Heeft Fatshaming ook jouw leven geraakt? Misschien wil je er over vertellen?

Liefs Louise

English

Life goes with ups and downs, that is very clear in my life, things from the past are often not processed immediately, it takes time, it takes new insights that bring certain feelings back up again.

The subject of damping, Is for me a topic that takes me off my balance. Messages online, photos, comments on people who have lost weight, or comments about people who think they should lose weight, everything touches me. But the worst is the voice in my head!

My fatsaming story is a story that started with doctors who felt that I was too fat for a child of my age. The fact that I was very tall at an early age and had a grown-up body very early on, was forgotten. I had to diet 1000 calories per day was really enough ….

I can now tell a whole story about my dietary disorder and the way in which all those diets eventually made me fat. Somewhere that story is no longer interesting, I’m tired of having to explain why I’m fat. It is true and it does not need excuses anyway, anyway …

The fact remains that from a very young age I had the stamp too thick on me, while I look back now and remember that I was not fat at all! That still makes me angry and sad, why did not I just say that I was beautiful as I was that I was good and that I was allowed to be there. That at that time I lost my long hair and got a blond head in front did not do anything for my self-worth. I felt fat and ugly.

That feeling has never gone away and yes I can cry about that. Of course I see the beautiful sides of myself. I tell my dear, that I am glad that he has that exclusive taste, so he loves me and everything I love. I can not understand that myself. I am not as it should be.

The decent voice in me is so well educated that it knows exactly when I am weak enough, uncertain enough to hear and believe it. Yes, I am still my strongest martyr, not only because I am fat, but I am also ugly, at least told that voice to me!

If you are already fat, then at least have the body and face that makes you beautiful, thick buttocks a waist and a beautiful face, I do not have any! At least, that is the opinion, of my fatshaming girlfriend, who is sometimes talking about me for days on end. In my life not much went well after my adolescence, unfortunately I have a disease that I had to learn very clearly. It took 15 years before I had a bit of control. In addition, I had people around me who told me that I would never find love, because I was too fat, would never get a good job, because I was too fat, that I had to fall because otherwise I was not good enough in my sport, that I was not operated on broken cruciate ligaments because I was 2 kilos too thick. There are still some examples / I literally, barely keep my head above water; I had the most awful friends who could emphasize my negativity in their own way, because I did not deserve anything better than that. Being fat, literally ruined my life, but now I know that it was not so much thicker, it was mainly; the way I talk to everyone in my song, where I believed people who pulled me down, how I tried to change, how I dieted, with only a big load of binge eating as a result. and finally how I was rejected everywhere, that there was no one who wanted to help me with my eating problem, because they did not understand. (maybe victims of fatshaming need a very different kind of treatment based on acceptance of yourself and your past) Fatshaming, has determined my life for years, not just the courage from my environment, but the constant downward pull of myself. It took a long time before I was done with it. I think my illness was just a smile, and not so depressed. I was not only ready with that, I was finished with my depression, with my dependence on other people, my sad side and my impotence. I decided from one day to the next that being happy was a choice and that it did not matter what happened to me, what I encountered or what I had experienced, life is determined in the here and now and how you deal with these matters handles.

So I decided to choose differently literally.

I did not choose anymore; wrong people around me, but I was looking for people who really touched me, in a positive way

I did not choose anymore; a lot of food, but a stomach reduction due to a gastric band (not that it helped, but a different story)

I did not choose anymore; pitifully crawling into a corner, but actively doing things that made me feel good, so I went to singing lessons and started painting a lot, 2 things that have my heart

I did not choose anymore; impotence, but I wanted to literally take my life back in my hands. My biggest wish was to have a baby, but my biggest fear was to saddle my child with my problem and so there was a lot of work to be done before I was ready.

Choosing for happiness; is not choosing what makes you happy in the short term, it is choosing a long-term future! Choosing a different life, but especially for a different institution.

By choosing for happiness, I also learned how to deal with my fatshaming girlfriend in my head, she got less and less affected me. I became stronger and stronger and in that time more than 10 years ago I started Beautiful Big Women, I wanted to tell my story, needed an exhaust valve, a way to get clear for myself how do I deal with myself.

10 years I am learning to accept myself, to become aware that I can be there and that I am who I am, That I am beautiful in my own way, That I inspire, encourage and give people a good feeling, that I may share, share honestly what I feel, also the lesser sides, because that is life!

Yet the fact that my girl still has me, that there are so many terrible memories that she can throw me, that I still wonder; why I have to endure this. (What sense does life and yes tie have a different story)

Fatshaming broke me, but it also caused me to get up, let me climb on the barricades, on the way to a different way of life. We, you and also I, all women who have felt after what someone else thought, we all have the right to be happy too. Fatshaming made me who I am today.

You often can not process unpleasant experiences at once, or twice, or more often, maybe the unpleasant moments of my life will come back for many years and afflict me, acceptance with ups and downs, just like life. Now a down and soon an up. Life sucks, but at least I have learned to be happy.

Has Fatshaming also touched your life? Maybe you want to tell about it?

Love Louise

Deutsch

Das Leben geht mit Höhen und Tiefen, das ist in meinem Leben sehr klar, Dinge aus der Vergangenheit werden oft nicht sofort verarbeitet, es braucht Zeit, es braucht neue Einsichten, die bestimmte Gefühle wieder aufleben lassen. Das Thema Dämpfung ist für mich ein Thema, das mich aus dem Gleichgewicht bringt. Nachrichten online, Fotos, Kommentare zu Menschen, die abgenommen haben, oder Kommentare über Menschen, die denken, sie sollten abnehmen, alles berührt mich. Aber das Schlimmste ist die Stimme in meinem Kopf! Meine fette Geschichte ist eine Geschichte, die mit Ärzten begann, die meinten, ich sei zu dick für ein Kind in meinem Alter. Die Tatsache, dass ich in jungen Jahren sehr groß war und sehr früh einen erwachsenen Körper hatte, war vergessen. Ich musste 1000 Kalorien pro Tag zu mir nehmen war wirklich genug …. Ich kann jetzt eine ganze Geschichte über meine Ernährungsstörung erzählen und darüber, wie all diese Diäten mich schließlich fett gemacht haben. Irgendwo ist diese Geschichte nicht mehr interessant, ich bin es müde zu erklären, warum ich fett bin. Es ist wahr und es bedarf sowieso keiner Ausrede … Die Tatsache bleibt, dass ich von einem sehr jungen Alter an den Stempel zu dick hatte, während ich jetzt zurückblicke und daran denke, dass ich überhaupt nicht fett war! Das macht mich immer noch wütend und traurig, warum habe ich nicht einfach gesagt, dass ich so schön war wie ich, dass ich gut war und dass ich dort sein durfte. Dass ich zu dieser Zeit meine langen Haare verlor und einen blonden Kopf vor mir hatte, tat nichts für mich selbst. Ich fühlte mich dick und hässlich. Dieses Gefühl ist nie weg und ja, ich kann darüber weinen. Natürlich sehe ich die schönen Seiten von mir selbst. Ich sage meinem Schatz, dass ich froh bin, dass er diesen exklusiven Geschmack hat, also liebt er mich und alles, was ich liebe. Ich kann das selbst nicht verstehen. Ich bin nicht so, wie es sein sollte. Die anständige Stimme in mir ist so gut ausgebildet, dass sie genau weiß, wann ich schwach genug bin, unsicher genug, um es zu hören und zu glauben. Ja, ich bin immer noch mein stärkster Märtyrer, nicht nur weil ich fett bin, sondern ich bin auch hässlich, sagte mir wenigstens diese Stimme!

Wenn du schon fett bist, dann hab wenigstens den Körper und das Gesicht, das dich schön macht, dicke Hinterbacken, eine Taille und ein schönes Gesicht, ich habe keine! Zumindest ist das die Meinung meiner fettreichen Freundin, die manchmal tagelang über mich spricht.

In meinem Leben ist nach meiner Jugend nicht viel gelaufen, leider habe ich eine Krankheit, die ich sehr deutlich lernen musste. Es dauerte 15 Jahre, bis ich ein bisschen Kontrolle hatte.

Außerdem hatte ich Leute um mich herum, die mir sagten, dass ich nie Liebe finden würde, weil ich zu dick war, nie einen guten Job bekommen würde, weil ich zu dick war, dass ich fallen musste, weil ich sonst nicht gut genug war mein Sport, dass ich nicht an gebrochenen Kreuzbändern operiert wurde, weil ich 2 Kilo zu dick war. Es gibt noch einige Beispiele /

Ich halte buchstäblich meinen Kopf über Wasser; Ich hatte die schrecklichsten Freunde, die meine Negativität auf ihre Weise betonen konnten, weil ich nichts Besseres verdient habe.

Fett zu sein, hat buchstäblich mein Leben ruiniert, aber ich weiß jetzt, dass es nicht so viel dicker war, es war hauptsächlich; So wie ich mit jedem in meinem Lied rede, wo ich Menschen glaubte, die mich runterzogen, wie ich versuchte mich zu ändern, wie ich mich ernährte, mit nur einer großen Ladung an Essattacken. und schließlich, wie ich überall abgelehnt wurde, dass es niemanden gab, der mir mit meinem Essproblem helfen wollte, weil sie es nicht verstanden. (Vielleicht benötigen die Opfer von Fatshaming eine ganz andere Art der Behandlung, basierend auf der Akzeptanz von dir und deiner Vergangenheit)

Fatshaming, bestimmt seit Jahren mein Leben, nicht nur das Respekthalten meiner Umgebung, sondern auch das ständige Herabziehen meiner selbst. Es hat lange gedauert, bis ich damit fertig war. Ich denke, meine Krankheit war nur ein Lächeln und nicht so deprimiert.

Ich war damit nicht nur fertig, ich war mit meiner Depression fertig, mit meiner Abhängigkeit von anderen Menschen, meiner traurigen Seite und meiner Ohnmacht. Ich entschied von einem Tag auf den anderen, dass Glücklichsein eine Entscheidung war und dass es egal war, was mit mir passierte, was ich erlebte oder was ich erlebt hatte, das Leben ist im Hier und Jetzt bestimmt und wie geht man mit diesen Dingen um Griffe.

Also entschied ich mich, wörtlich anders zu wählen.

Ich habe mich nicht mehr entschieden; falsche Menschen um mich herum, aber ich suchte nach Menschen, die mich wirklich positiv berührten

Ich habe mich nicht mehr entschieden; eine Menge Essen, aber eine Magenverkleinerung durch ein Magenband (nicht dass es geholfen hätte, sondern eine andere Geschichte)

Ich habe mich nicht mehr entschieden; kläglich in eine Ecke kriechen, aber aktiv Dinge tun, die mich gut fühlen ließen, also ging ich zum Gesangsunterricht und begann viel zu malen, 2 Dinge, die mein Herz haben

Ich habe mich nicht mehr entschieden; Impotenz, aber ich wollte mein Leben buchstäblich in meine Hände nehmen. Mein größter Wunsch war, ein Baby zu bekommen, aber meine größte Angst war, mein Kind mit meinem Problem zu satteln und so musste ich viel arbeiten, bevor ich fertig war.

Wählen nach Glück; ist nicht die Wahl, was dich kurzfristig glücklich macht, sondern eine langfristige Zukunft! Ein anderes Leben wählen, aber vor allem für eine andere Institution.

Indem ich mich für das Glück entschied, lernte ich auch, wie ich mit meiner fettressigen Freundin in meinem Kopf umgehen musste, sie wurde immer weniger von mir beeinflusst. Ich wurde stärker und stärker und in dieser Zeit vor über 10 Jahren begann ich Beautiful Big Women, ich wollte meine Geschichte erzählen, brauchte ein Auslassventil, eine Möglichkeit, mir selbst klar zu werden, wie ich mit mir selbst umgehe.

10 Jahre lerne ich mich selbst zu akzeptieren, mir bewusst zu werden, dass ich da sein kann und dass ich bin, wer ich bin, dass ich auf meine Art schön bin, dass ich inspiriere, ermutige und den Menschen ein gutes Gefühl gebe, damit ich teilen kann, teile ehrlich, was ich fühle, auch die kleineren Seiten, denn das ist Leben!

Doch die Tatsache, dass mein Mädchen mich immer noch festhält, dass es so viele schreckliche Erinnerungen gibt, dass sie mich werfen kann, frage ich mich immer noch; warum muss ich das aushalten? (Welchen Sinn hat das Leben und ja Krawatte haben eine andere Geschichte)

Fatshaming hat mich gebrochen, aber es hat mich auch dazu gebracht, aufzustehen, mich auf die Barrikaden klettern zu lassen, auf dem Weg zu einer anderen Lebensweise. Wir, du und auch ich, alle Frauen, die nach dem gefühlt haben, was jemand anderes gedacht hat, wir alle haben das Recht, auch glücklich zu sein. Fatshaming hat mich zu dem gemacht, der ich heute bin.

Du kannst unangenehme Erfahrungen oft nicht sofort, oder zweimal oder öfter verarbeiten, vielleicht werden die unangenehmen Momente meines Lebens viele Jahre zurückkommen und mich quälen, Akzeptanz mit Höhen und Tiefen, genauso wie das Leben. Jetzt ein down und bald ein up. Das Leben nervt, aber zumindest habe ich gelernt, glücklich zu sein.

Hat Fatshaming auch dein Leben berührt? Vielleicht möchtest du davon erzählen?

Liebe Louise

 

 

Vallen op dikke vrouwen… Dat kon ik niet geloven!

Tags

angst, dik, eigenwaarde, houden van, liefde, weg rennen, zelfvertrouwen

Eerlijk gezegd, dacht ik altijd “Ik ben dik dus ik ben lelijk en niemand zal mij leuk vinden”. (dat is mij ook altijd verteld)Dat ging zo ver, dat ik bij mannen die ik leuk vond, altijd probeerde te verbergen, dat ik ze leuk vond. Als ik werkelijk verliefd was, dan werd ik vrienden of ik rende weg.

De vriendjes die ik had, vonden mij leuk, maar niet vanwege mijn omvang. Vond ik hen net zo leuk? Nu ik de echte liefde heb gevonden, denk ik dat dat niet zo was. Ik accepteerde ook veel te veel van mannen, alleen om leuk gevonden te worden.

Ik stelde voor, dat ze er maar een mooie vriendin bij moesten nemen, voor het plaatje van de buitenwereld en ik vond het prima, als ze me gebruikte, op welke manier dan ook.

Toen ik 30 werd, ben ik me pas echt gaan verdiepen in de grote vrouwen wereld. daar kwam ik mensen tegen, die mij wel mooi vonden. Maar wat had ik daar moeite mee… alsof ik in het begin niet begreep dat zij het complete plaatje zagen en niet alleen de fetisch voor een ronde barbie.

Sorry mannen, maar in eerste instantie vond ik jullie eng, omdat jullie mij mooi vonden. Wanneer je eigenwaarde en blik op jezelf zo laag is, dan is het moeilijk te accepteren, dat anderen dat anders zien.

Onder de mannen waren veel verschillen. De fijnste vond ik de getrouwde mannen, die gewoon vertelde wat ben je een mooie vrouw. daar hoefde ik niks mee en daarvan kon ik het nog wel geloven. Al had ik er erg veel moeite mee, wanneer ik naar mezelf keek.

Je had de mannen die je puur benaderde voor de seks. Wat een griezels. Denk dat ze het zelf niet beseffen. De meeste van deze mannen, kon er niet voor uitkomen dat ze op een volle vrouw vallen. Hadden vaak een slanke vriendin. Of waren alleen opzoek naar seks met een dikke, omdat dat op hun “to do” list stond.

De serieuze mannen. Tja, die kon ik niet geloven. toch heeft het me doen beseffen, hoe verkeerd mijn beeld van liefde was. Het idee, dat mannen mij alleen maar leuk vonden, als ik mij in alle bochten wrong is natuurlijk niet ok. Leren houden van mezelf werd daardoor een belangrijk thema en daar hebben ook deze mannen mee mee geholpen. Nachten lange gesprekken over wie ik was en hoe ik mij voelde, met mannen en met vrouwen, ontdekken dat het een kwestie is van kijken naar.

Veel kijken naar plaatjes van vrouwen en met dames en heren bespreken wat je mooi kan vinden. een naakt fotoshoot met mezelf puur voor privé om te leren kijken naar mezelf. Daarna fotograferen van andere mooie volle vrouwen.

Realiseren dat ik hen wel mooi vond, waarom mezelf niet.

Al die dingen hielpen mij, om mijn eigenwaarde op te bouwen, tot het moment kwam dat ik besefte dat ik het waard was om van te houden.

Ik ben opzoek gegaan naar de juiste man en toen ik 33 was heb ik hem gevonden. inmiddels 7 jaar verder. Hij verteld me elke dag hoe mooi hij me vind. we kunnen samen lachen en huilen en hij vind alles aan mij leuk. Ik vind hem onweerstaanbaar knap, met mooie ogen. we zijn het zelfde, maar precies het omgekeerde en hoe langer we samen zijn, hoe meer ik besef. Dat mannen mij leuk vonden, was helemaal niet zo gek.

Misschien ben ik wel gewoon leuk. Ik treur nu, om de kansen met leuke mannen die ik heb laten liggen, door mijn uiterlijk. door mijn minderwaardigheid. De gedachte dat zij mij net zo leuk konden vinden als ik hen. Doet pijn…. Maar ik weet ik ben daar waar ik moet zijn. de wereld gaf me een zware les, maar ik heb hem geleerd en ik wens alle dames vol en slank een lief toe die alles aan ze leuk vind.

En heren laat vooral de dames weten dat je ze leuk vind op een spontane niet seksuele manier want er zijn vast nog dames die dat nodig hebben net als ik vroeger.

Herken je mijn verhaal? Dan vind ik het leuk als je me er wat over verteld. Samen kunnen we alleen maar zelfverzekerder worden.

Liefs Louise

 

 

 

 

I’m not getting old, I’m getting better!

Tags

angst, gelukkig, leeftijd, ouder, verjaardag, worden

Hoe gelukkiger ik wordt, hoe moeilijker ik het vind dat ik niet meer de jongste ben en dat mijn lijf zijn kwalen steeds meer prijs geeft.

Gezondheid , en geluk zijn toch de belangrijkste schakels in je leven. Ik merk dat nu ik deze gevonden heb, de angst omhoog komt dat ik ze kwijt raak, dat er iets gebeurt met mijn mannen, of met mijn omgeving, dat alles dan ineens anders is.

Maar het meeste druk maak ik me dat ik er zelf niet meer zou zijn. Bang gemaakt door alle mensen die zeggen wanneer je dik bent leef je kort? Of is het dat gevoel dat ik niet ouder zou worden dan 37?

Die mijlpaal ben ik nu voorbij, vanaf vandaag ben ik 38 en er valt een last van me af.

Maar hoe erg is het om ouder te worden, wanneer ik zou weten wat ik nu weet en me zou gedragen zoals ik me nu gedraag, zou ik een heel ander leven gehad hebben, de wijsheid, de rust, de tevredenheid komt met de jaren en juist die zorgen ervoor dat mijn leven leuker en gelukkiger is! Dat zou ik niet willen missen.

Wat is geweest bepaald hoe je vandaag bent, maar dat doe je zelrf het gaat er om hoe jij met het leven omgaat en hoe je er in staat!

Wanneer ik terug kijk ben ik trots dat ik zo ver gekomen ben, mijn angsten heb overwonnen en daar elke dag mijn stappen in zet, dat ik de rust en de liefde gevonden heb ook voor mezelf.

Ik ben niet meer de dame van 16 met het slanke lijf en de mooie krullen, ik ben een oudere versie , er is meer van mij, maar er is ook meer in en output wat het alleen maar leuker wordt wanneer je op mijn frequentie afstemt.

Angsten moet ik laten gaan, de angst voor wat komt bederft het heden. Geluk moet je plukken zolang je het ziet, en als het zou verdwijnen , zet je gewoon een nieuwe moestuin neer!

Hoe ga jij om met je ouder worden?

Liefs Louise