Tags
dik, eetprobleem, eigenwaarde, media, vinden, zelfacceptatie, zoektocht
De wereld wil ons in hokjes stoppen. Ons laten zien hoe we er uit moeten zien. Hoe we ons moeten gedragen. Wat we wel en niet mogen eten en hoe we moeten denken.
Helaas worden we vanaf onze kleine jeugd geïndoctrineerd om zijn zoals zij willen dat we zijn.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom? Allemaal dezelfde mensen maakt een hele saaie wereld. Het antwoord op deze vraag kan ik jullie niet geven. Wel kan ik jullie vertellen dat het.moment dat ik niet meer mezelf.mocht zijn het moment was dat ik een probleem kreeg.
Ik was 9 jaar 154 cm lang en heel gespierd omdat ik altijd wilde zwemmen. We waren verhuisd waardoor ik wat minder kon sporten en dus wat aankwam en bij de eerste controle werd gezegd ze is te dik…
Ik moest dus op dieet. En sinds dien is mijn relatie met eten verstoort.
Daarnaast’n kon ik niet voldoen aan de plaatjes in de bladen ik was groot en sterk gebouwd niet klein en slank. En dus voelde ik me.niet goed genoeg.
Daar is het begonnen. Daar uitkomen was lastig. Mijn eigen ik is extravert. Vrolijk en aanwezig. Zo aanwezig dat dat nog wel eens de kop in werd gedrukt voor volwassenen. Ik moest me gedragen.
Nu ik zelf een kind heb snap ik dat jij is net als ik en joe laat ik hem zichzelf zijn zonder hem te beperken in zijn eigen ik ontwikkeling.
Al deze dingen maakte me onzeker, niet goed genoeg. Anders dan anderen.
Wanneer je in een neerwaartse spiraal zit is het heel moeilijk dat gevoel en die gedachten te stoppen. En toch wanneer je leert anders naar jezelf te kijken, kun je je stapje voor stapje naar boven wurmen.
Zelf acceptatie is voor mij het zien wie je werkelijk bent. Dat doen wat goed voor je voelt. Je hart laten spreken en niet je gedachten.
Leren nee zeggen als je iets niet fijn vind. Leren ja zeggen en spannende dongen doen die jou het gevoel geven dat hoort bij mij.
Voor mij was het de weg naar zelf acceptatie. Ik heb niet meer de behoefte om overal tegen aan te schoppen. Ik trek me steeds minder aan wat anderen vinden. Heb mijn eigen normen en waarde ontwikkeld en als je daar niet in past mag je toekijken op een afstand.
Mensen die me niet accepteren laat ik niet meer dichtbij. Ik hoef niet zo te zijn als zij willen. Ik wil zijn wat mijn hart me ingeeft. Wat mij een warm gevoel geeft. Waar ik blij van wordt.
Na veel jaren is me dat gelukt. Er zijn nog steeds moeiljkke mensen, momenten, berichten in de media, maar als ik dicht bij mezelf blijf dan voel ik.me.meer waard en daar is mijn eigenwaarde op gebouwd.
Ken jij je ware zelf al? Voelde je je wel eens belemmert in jezelf zijn?
Liefs louise
