Tags
aliexpress, avontuur, benen, draag, elastan, fashion, grote maten, jurk, katoen, kleding, my story book, plus, polkadot, rozen, size, steunkausen
… Die avonturen waar ik altijd over schrijf heh, vandaag maak ik even een uitzondering. De nadruk zal dit keer niet liggen op een leuke dag of een bezoek aan een andere stad. Een levensveranderende gebeurtenis, dat wel, en dat maakt het voor mij het grootste avontuur sinds ik voor Louise schrijf.
Uitstelgedrag
Dit avontuur begint eigenlijk al vele maanden geleden. Op het moment dat ik besloot ik een verantwoordelijk heb ten opzichte van mijn gezondheid. Het was tijd voor verandering en die veranderingen werden ingezet. In mijn achterhoofd heb ik al die tijd geweten dat steunkousen ook op mijn pad zouden komen, maar ja, de acceptatie betreffende dat onderwerp die was nog ver, heel ver te zoeken. En,… zo bedacht ik, ooit zal ik aan die kousen moeten, maar wanneer is ooit? Zolang ik niet naar de huisarts zou gaan met klachten over de pijnen in mijn benen, had ik zelf in de hand wanneer ooit zou zijn. Die pijn daar was ik inmiddels toch al aan gewend.
Project Ooit
Maar dat ooit uitstellen, wat was daar nu werkelijk iets waar ik beter van werd? Vooruitgang komt niet voort uit stilstand. Ik moest door iemand anders gewezen worden op de voordelen om mijn ooit onder ogen te zien. ‘Met frisse tegenzin” zo werd Project Ooit en mijn gevoel daarin omschreven bij de start. Maar gedurende de afgelopen weken ontwikkelde zich een nieuwsgierigheid. Een geloof dat ik hier beter van zou kunnen worden. Een overtuiging dat het echt iets voor mij zou kunnen doen. Achterdocht en vooral de spanning omtrent het onbekende werden langzaamaan omgezet naar iets lichts positiefs.
Afscheid van mijn jurken
Op de dag dat ik de steunkousen op kon halen droeg ik een jurk tot op mijn knie. Dit was voor mijn een ritueel. Het was mijn afscheid van een tijdperk, een afsluiting. Op mijn netvlies staat het beeld gebrand van mensen met steunkousen waarbij je net onder de knie een ophoping ziet zitten. Een beeld waar ik zelf niet aan toe wilde geven. Dus na de dag waarop Project Ooit zijn intrede zou doen, zou ik me alleen nog publiekelijk vertonen in langere jurken, zo was mijn idee.
… Mijn zorgen bleken ongegrond, de kousen, die ik voor het gemak ‘mijn nieuwe vrienden’ noem en ik, zijn nog in een aftastfase. We moeten elkaar nog leren waarderen. Iets meer respect krijgen voor elkaar. Onze start was echter niet verkeerd. Er is nagedacht over dit product, het is doorontwikkeld. Er in verder nagedacht om comfort en uiterlijk te optimaliseren. Al zijn er momenten dat ik ze het liefst uitschop, er begint een liefde te ontstaan. Een liefde gebaseerd op het feit dat het product doet wat het hoort te doen. 1-0 voor Project Ooit! Nee, 2-0. Want ze zitten dermate mooi, dat ik ook al draag ik de kousen, gewoon mijn eigen jurken kan blijven dragen, zonder schaamte, want ze sluiten echt fijn aan.
Katoen met een klein bestanddeel elastan. Het lijfje sluit mooi nauw aan, maar de halslijn ervaar ik zelf niet als prettig. Uiteraard is dit een persoonlijke voorkeur, echter, voor mij wel de reden om niet meer van hetzelfde model in een ander printje te bestellen. En ja, ik vind dat wit nog best kant al is het herfst .
Barbara
