Tags
3 xl, aliexpress, avontuur, barbara, contact, dik, fijn, genieten, grijs, grote, haarlem, herfst, kant, leven, maten, mooi, mystorybook, ontmoeting, plus, size, tuniek, verhalen
Op avontuur: Hand in hand de seizoenen door
Een grappig gegeven. Door het volgen van mijn verhalen op Louise haar website lopen we ongemerkt samen de seizoenen door. Verandert de tijd. De omgeving waarin we ons bevinden. We groeien, we beleven, we verreiken. Samen op avontuur. Jij en ik. Babbelend. Arm in arm lopend door een herfstlandschap. Als de volwassen vrouwen die we zijn en soms met een kinds randje, wanneer ik tegen een hoop met bladeren schop om die rond te laten dwarrelen of door de plassen regenwater banjer. Dat ben ik: vrouw maar niet helemaal.
Het verhaal dat ik vertel
Verhalen vertellen kan ik, mijn bron is onuitputtelijk. Ons gesprek is in het begin wellicht wat eenzijdig omdat ik door blijf ratelen. Het betekent echter niet dat ik niet kan luisteren of kan observeren. Ook jij hebt een verhaal te vertellen. Waarschijnlijk vind ik jouw verhaal zelfs interessanter dan mijn eigen verhaal omdat het mij nog onbekend is. Wie ben je, wat zijn jouw keuzes geweest en waarom maakte je die keuzes. Hoe sta je in het leven en wat heeft je gevormd?
Samen door de herfst, het oppikken van de zonnestralen die ons nog zijn gegund. Even denk ik aan mijn recensie over mijn AliExpress kledingstuk. Wat zegt een kledingstuk over mij. Kun jij mij door mijn kleding net zo goed leren kennen als door het voeren van een gesprek op een mooie herfstdag? Ik weet dat ik jouw probeer te doorgronden door wat je draagt. Ben jij anders-dan-anders. Ben jij comfi-cosy in je favo jeans en shirt of in een retro-jurk? Een bewust gekozen outfit of vluchtig bij elkaar geraapt op de ochtend van onze afspraak? Wat jij draagt zal voor een vreemde een deel zijn van het beeld dat wordt gevormd. Hoe bewust ga je hiermee om? Hoeveel laat jij van je zien doormiddel van je voorkomen?
Het stukje verleden
In een vorig leven, het leven dat in tijd het meest van mij afstaat gebruikte ik kleding als een masker. Probeerde door mijn kleding uit te stralen wat ik in het echte leven niet was. Zelfverzekerd. Bewust van wie ik was. Kleding zorgde dat ik me minder geintimideerd voelde door een omgeving die veel wereldwijzer leek dan dat ik was. Of een omgeving die mij afviel door het feit dat ik Obees ben en was. Als tienermeisje werden outfits voor familiefeestjes weken, zo niet maanden van te voren gepland. Waar zag ik er het slankst in uit, wat verbloemde mijn minpunten het meest en waar voelde ik mezelf het beste in. Een masker kan helpen. Natuurlijk, en masker is veilig, maar neemt een masker weg WAT je werkelijk bent… Of WIE je werkelijk bent maar eigenlijk niet wil zijn.
Ontdekkingen
Op de school waar ik leerde ontwerpen ontdekte ik dat je door kleding een stukje identiteit creeert. Steeds meer werd wie ik wilde zijn, ondersteund door de kleding die ik droeg. Ik mocht er zijn. Ik was anders, als in; te zwaar, maar dat ontnam mij het recht op een eigen identiteit niet. Meer en meer zag ik in dat anders zijn niet een reden was om me minder te voelen. Dat ik uit het ‘anders zijn’ ook kracht kon putten.
…Zo zal je mij leren kennen als we tijdens onze herfstwandeling in het zonnetje lopen. Anders… ja wellicht, maar altijd trouw aan mijn eigen identiteit.
Ik draag mijn grijze tuniek met wit kant in maat 3xl. Gelukkig een 3xl want deze sluit mooi aan bij de buste. Een maat groter had wijd en vormeloos geleken. Er zit geen rek in de stof wat het opmeten van je omvang noodzakelijk maakt voor als je dit item zou willen bestellen. Qua draagcomfort: op een warme herfstdag vond ik het tuniek een beetje ‘zweterig’. Er zal dus iets synthetisch in zitten al kon ik dat niet terug vinden in de beschrijving. Maar ach.. een leuk kledingstuk waarin ik me absoluut mezelf voel, zonder masker..
Op avontuur: Hand in hand de seizoenen door
Een grappig gegeven. Door het volgen van mijn verhalen op Louise haar website lopen we ongemerkt samen de seizoenen door. Verandert de tijd. De omgeving waarin we ons bevinden. We groeien, we beleven, we verreiken. Samen op avontuur. Jij en ik. Babbelend. Arm in arm lopend door een herfstlandschap. Als de volwassen vrouwen die we zijn en soms met een kinds randje wanneer in tegen een hoop met bladeren schop om die rond te laten dwarrelen of door de plassen regenwater banjer. Dat ben ik: vrouw maar niet helemaal.
Het verhaal dat ik vertel
Verhalen vertellen kan ik, mijn bron is onuitputtelijk. Ons gesprek is in het begin wellicht wat eenzijdig omdat ik door blijf ratelen. Het betekent echter niet dat ik niet kan luisteren of kan observeren. Ook jij hebt een verhaal te vertellen. Waarschijnlijk vind ik jouw verhaal zelfs interessanter dan mijn eigen verhaal omdat het mij nog onbekend is. Wie ben je, wat zijn jouw keuzes geweest en waarom maakte je die keuzes. Hoe sta je in het leven en wat heeft je gevormd?
Samen door de herfst, het oppikken van de zonnestralen die ons nog zijn gegund. Even denk ik aan mijn recensie over mijn AliExpress kledingstuk. Wat zegt een kledingstuk over mij. Kun jij mij door mijn kleding net zo goed leren kennen als door het voeren van een gesprek op een mooie herfstdag? Ik weet dat ik jouw probeer te doorgronden door wat je draagt. Ben jij anders-dan-anders. Ben jij comfi-cosy in je favo jeans en shirt of in een retro-jurk? Een bewust gekozen outfit of vluchtig bij elkaar geraapt op de ochtend van onze afspraak? Wat jij draagt zal voor een vreemde een deel zijn van het beeld dat wordt gevormd. Hoe bewust ga je hiermee om? Hoeveel laat jij van je zien doormiddel van je voorkomen?
Het stukje verleden
In een vorig leven, het leven dat in tijd het meest van mij afstaat gebruikte ik kleding als een masker. Probeerde door mijn kleding uit te stralen wat ik in het echte leven niet was. Zelfverzekerd. Bewust van wie ik was. Kleding zorgde dat ik me minder geintimideerd voelde door een omgeving die veel wereldwijzer leek dan dat ik was. Of een omgeving die mij afviel door het feit dat ik Obees ben en was. Als tienermeisje werden outfits voor familiefeestjes weken, zo niet maanden van te voren gepland. Waar zag ik er het slankst in uit, wat verbloemde mijn minpunten het meest en waar voelde ik mezelf het beste in. Een masker kan helpen. Natuurlijk, en masker is veilig, maar neemt een masker weg WAT je werkelijk bent… Of WIE je werkelijk bent maar eigenlijk niet wil zijn.
Ontdekkingen
Op de school waar ik leerde ontwerpen ontdekte ik dat je door kleding een stukje identiteit creeert. Steeds meer werd wie ik wilde zijn, ondersteund door de kleding die ik droeg. Ik mocht er zijn. Ik was anders, als in; te zwaar, maar dat ontnam mij het recht op een eigen identiteit niet. Meer en meer zag ik in dat anders zijn niet een reden was om me minder te voelen. Dat ik uit het ‘anders zijn’ ook kracht kon putten.
…Zo zal je mij leren kennen als we tijdens onze herfstwandeling in het zonnetje lopen. Anders… ja wellicht, maar altijd trouw aan mijn eigen identiteit.
Ik draag mijn grijze tuniek met wit kant in maat 3xl. Gelukkig een 3xl want deze sluit mooi aan bij de buste. Een maat groter had wijd en vormeloos geleken. Er zit geen rek in de stof wat het opmeten van je omvang noodzakelijk maakt voor als je dit item zou willen bestellen. Qua draagcomfort: op een warme herfstdag vond ik het tuniek een beetje ‘zweterig’. Er zal dus iets synthetisch in zitten al kon ik dat niet terug vinden in de beschrijving. Maar ach.. een leuk kledingstuk waarin ik me absoluut mezelf voel, zonder masker..
