Een ander kent jouw onzekerheden niet… Laat je zien.

Tags

aliexpress, camoufleren, coach, dik, fashion, grote maten, imago, jurk, kleding, laten zien, mode, monique hogenstijn, mooi, onzeker, plussize, verbergen, visagie

We hebben allemaal een zogenoemde comfortzone, kleding waarin je je goed en prettig voelt, die je lijf zo omhult, dat alle onzekere plekken verborgen zijn. Wat gebeurt er, wanneer je meer van jezelf laat zien?

We hebben allemaal onze onzekerheden. Persoonlijk vind ik dat wel fijn, dat iedereen dat heeft, het maakt alles namelijk relatief. Ik kende ooit een bekend model, die altijd opmerkingen kreeg over haar kleine borsten. Dat was haar “probleem zone”

Zo hebben we allemaal wat. Het hoort erbij, sinds we oordelen en veroordelen over lijven en kleding is het schering en inslag. We kunnen er over bakkeleien, maar de fashion cultuur verandert niet zomaar. Daar gaan jaren overheen. Voor we zo ver zijn, ben ik oud of begraven.

We wonen in deze cultuur en moeten er in leven. Onzekerheden horen daarbij. De vraag is hoe ga je, met je onzekerheden om?

Mijn onzekerheden:

Mijn onzekerheden zijn vooral mijn buik, en het hangen van mijn vel. Door veel afvallen (en aankomen) is het niet meer stevig en daar baal ik van. Ik kan goed kijken naar andere vrouwen die nog wel mooi strak zijn. Dan bedoel ik dus niet slank, maar mooi rond zonder hangende flapjes.

Mijn andere onzekerheden zijn: kleur dragen en veel bloot laten zien.

Ik houd van mooie zwarte kleding, iets anders is al snel teveel. kleur doet meer met je dan een zwarte outfit. het geeft een reactie op je persoonlijkheid. Kan je opfleuren, je een bepaalde indruk geven. Zwart is neutraal, dan kom je dus onbevlekt binnen, je bent zoals je bent.

Grappige is dat, mijn  gevoelens en ervaringen met kleur heel anders zijn dan die van jou. Wil je weten welke kleuren bij jou goed passen zou je naar een imago coach kunnen gaan. Bijvoorbeeld Monique Hogenstijn.  Zij is naast visagiste ook imago coach en kan je precies vertellen welke kleuren goed bij jou passen.

Er zijn een paar kleuren die ik fijn vind, toch heeft het vaak met mijn stemming te maken. Kleur dragen is toch nog steeds uit mijn comfortzone, maar door het meer en meer uit te proberen wordt ik er zekerder in!

Bloot laten zien.

Wat voor bloot laat je zien, voor mijn decolleté moet ik veel moeite doen die te verbergen. Ze zijn nu eenmaal erg aanwezig, ik ben er aan gewent, andere zaken vind ik moeilijker, mijn benen bloot , voelt vaak niet fijn, ik vind ze zo sprietig onder mijn grote bovenlijf, zijn niet mooi in evenwicht met de rest. (ja ook slanke benen kunnen innerlijke onzekerheden brengen)

Mijn armen hebben kwabjes , ook iets wat moeilijk is, ik draag wel eens wat zonder mouwen, maar toch blijf ik er in de spiegel op gefocust.

De onderkin. Die kan ik dus niet zomaar verbergen, maar toch in de winter heb ik het liefst een rolsjaal aan zodat ik mijn hals er in kan verstoppen.

Voor elke onzekerheid is er een oplossing, die ik gebruik om me te verbergen. Ik hoef me niet te laten zien. Verbergen is prima.

Toch zie ik het beetje bij beetje uit mijn camouflage komen, steeds iets meer laten zien en meer mijn onzekerheden bloot geven , is een soort voeding voor mijn ziel.

Niemand kent mijn onzekerheden.. (ok, behalve als je mijn blog leest) Dus zullen ze niet meteen kijken naar mijn onzekerheden. Vaak kijken ze eerder naar een ander met de ogen waarop ze naar zichzelf kijken. Dus jij kijkt naar mij met jouw bril. Jouw probleemzones worden bij mij bekeken.

Gelukkig zijn jouw probleem zones, niet altijd de mijne 😀

Het heeft geen zin ons te camoufleren en te verstoppen. Mensen denken toch van alles. Over dikke mensen, slanke mensen, donkere mensen, het maakt niet uit. Gelukkig kunnen ze niet in ons koppie kijken… en zien ze onze probleem zones niet.

Op de foto heb ik een jurkje aan van Aliexpress.  Volledig uit mijn comfortzone, kleurrijk fel blauw, een dun stofje dat wat sneller tekent en blote benen… toch voel ik me geweldig! Ik mag er zijn, mijn blonde haren, mijn sprankelende ogen en mijn lange benen. Elk voordeel heeft zijn nadeel. Ipv kijken naar mijn moeilijkere punten. zo leer ik stapje voor stapje mezelf meer te laten zien!

(jurkje heb ik in 4 xl gekocht (ik heb maat 54), is er ook nog een maat groter, luchtig en met veel stretch.)

Hoe ga jij om met je onzekerheden? Durf je je te laten zien?

Liefs Louise

 

 

Advertenties

Je bent afgevallen… en dan ga je dikke mensen pesten?

Tags

acceptatie, afvallen, beautiful, body, dik, dusn, gedrag, geeft, gevoel, leven, mensen, onzeker, pesten, praten, reflectie, samen, verandering

Waarom doe je dat?

Ik verbaas me er altijd over, pest gedrag, waarom zou je mensen gaan pesten. Meestal zegt het meer over jezelf, dan dat het zegt over de persoon, die je pest.

Laten we beginnen bij het begin.

Wat knap dat je bent afgevallen, Dat zegt echter niets over andere dikkere mensen, dat ze ook makkelijk af kunnen vallen, of dat ze dat zouden willen. Afvallen en op dieet gaan, een operatie of op wat voor manier ook, is een persoonlijke keuze. Dat niet iedereen dezelfde keuze maakt als jij, zul je moeten respecteren! Iemand vertellen dat ze moeten afvallen, dat ze dat wel kunnen of dat ze dat in jouw ogen zouden moeten, kan als zeer kwetsend ervaren worden!

Afvallen maakt niet gelukkig!

Natuurlijk afvallen doet iets met je, Persoonlijk merk ik dat ik meer energie heb, dat alles me lichter valt en dat ik me makkelijker beweeg, dat zijn de puur lichamelijke ervaringen. geestelijk is het vaak veel lastiger. Afvallen veranderd namelijk niks in je hoofd. Ben je altijd bezig geweest met:”Ik ben dik dus ongelukkig.” Zul je niet ineens gelukkig worden, wanneer je slanker bent. In tegen deel, veel mensen raken in de war wanneer ze er achter komen dat het afvallen, hun hoofd niet veranderd.

Gelukkig zijn, zit niet in je lijf. Gelukkig zijn, zit in je hoofd en hoe je in het leven staat, daar zijn handvatten voor die je kunnen helpen dat te veranderen maar, een dieet is er daar niet een van!

Gelukkig zijn met een vol lijf, is het zelfde als gelukkig zijn wanneer je slanker bent. Geluk is hoe je in het leven staat en niet met hoeveel kilo’s je dat doet.

Verwarrend?

Het kan verwarrend voor je zijn. al die moeite om af te vallen , maar je bent nog steeds in je hoofd een volle vrouw, je hebt nog steeds dezelfde oordelen, als toen je nog dik was, en veel mensen hebben er moeite mee, zichzelf te zien als iemand die slanker is.

ja ik weet het, de geest doet gekke dingen met je. Praat er over met de mensen om je heen, laat ze weten hoe je je voelt, want je zal waarschijnlijk een manier zoeken om hier mee om te gaan. Het helpt echt niet, om al die onzekerheid dan maar op een dikke persoon te plakken.

Pestgedrag…

waarschijnlijk heb je het zelf niet door, dat je pestgedrag vertoont. Want wat is pesten, iemand expres naar beneden halen. Toch merk ik zelf, bij sommige afgevallen mensen, dat ze hun opmerkingen en gedachten gangen heel normaal vinden. Dat ze hardop afvragen of een dame wel in een stoel past, zegt meer over de gedachten die ze vroeger over zichzelf hebben , dan dat het wat zegt, over een negatief gevoel, dat ze bij die vrouw hebben.

Zo zijn eigenlijk alle opmerkingen van de “pesters” terug te leiden naar hun eigen gevoel en onzekerheid.

Is het dan aan ons om ze te ver- en be-oordelen?

Zelf zou ik het fijner vinden, wanneer we het gesprek met elkaar aangaan. Afvallen veranderd misschien je uiterlijk en hoe de maatschappij naar je lijkt, het veranderd je niet meteen als persoon. Wel kan het er voor zorgen, dat je je onzekerheden in plaats van op jezelf , op bijvoorbeeld je vriendinnen, of op onbekende projecteert.

Aan ons dikkere dames, is het denk ik om een spiegel te zijn! Laat zien wat mensen doen en wat het met jou doet. Vaak kom je er achter dat het helemaal niet negatief bedoeld is, maar dat het de onzekerheden van die persoon zijn. Als het wel negatief bedoeld is, tja dan heb je te maken met een persoon, die niet de mogelijkheid heeft, zichzelf te reflecteren… Das pas zielig!

Kom jij het wel eens tegen , dat je het gevoel hebt dat mensen, die Afgevallen zijn, je als volle man of vrouw anders behandelen?

Ik geloof erin, dat alle lijven mooi zijn, dik of dun!

Liefs Louise

 

 

 

Waarom voel ik me toch weer onzeker?

Tags

acceptatie, dik, eigenwaarde, gezond, onzeker, verdrietig, zelkfvertrouwen

Ik denk dat ik inmiddels mag toegeven dat ik in een acceptatie mini crisis zit Ik vind mezelf al een paar weken niet meer zo leuk als ik mezelf hiervoor vond. Nu weet ik dat het leven en vooral mijn leven,met ups en downs gaat, ik ben momenten heel druk, gezellig en sociaal, maar er zijn ook momenten dat je minder van mij hoort

Toch bij al deze wisselingen heb ik mezelf altijd best wel leuk gevonden. Ok ik ben dik, maar vond mezelf altijd best leuk, gezellig, aanwezig , gepassioneerd. Mijn hele zijn met mijn lijfelijke  plaatje past bij elkaar.

Ik struggle al een tijdje met aan de ene kant mijn gewicht en aan de andere kant het gezond zijn. Ik denk dat het nu 10 jaar geleden is dat ik mijn maagband kreeg en ik weeg nu weer wat ik op de operatie dag woog. Geen veranderingen, maar toen ik de maagband liet zetten hebben ze me verteld als je het niet doet ben je binnen 10 jaar dood!

Gelukkig ben ik er nog, ben ik intens gelukkig met mijn man en mijn mooie zoon. Maar ik ben bang, bang dat mijn lijf mijn dood wordt. Bang om dikker te worden, bang omdat mijn maagband regelmatig opspeelt.

Doordat ik de laatste tijd weer langzaam aankom, een kilootje per maand ongeveer, maar het is frustrerend, mijn lijf geeft signalen die ik niet meer begrijp, ondanks gezonde voeding wel honger en foute behoeftes die me alleen maar meer onzeker maken.

Eigenlijk zou ik willen dat ik op vakantie kon, even een weekje uit dit lijf, ervaren wat normaal is, hoe het voelt om niet bezig te zijn met wat je wel en niet mag eten, om gewoon te kunnen genieten.

Te merken hoeveel lichter het leven zonder al die kilo’s is , want geloof mij, waterpolo met mijn gewicht is echt heftig zwaar!

Ja ik doe het, ik sport, laat me niet tegenhouden door emotionele spanningen of mijn psychische gesteldheid , maar ik voel me niet meer zeker, ik ben mijn jeu kwijt, de spirit die mij en mooie grote vrouw maakt. Ja zonder die spirit ben ik het nog wel want ik ben nog steeds ik ,maar ik voel me niet zo.

Er voor uitkomen dat ik helemaal niet zo blij ben met mezelf is best een dingetje, mag ik dat wel aangeven? Wat vinden jullie er van als ik het vertel? Aan de andere kant weet ik dat verbetering begint bij het ontleden van jezelf en je bewustzijn in je negatieve gevoel, Ik moet het dus kwijt, ik moet er over praten en ik ben heel benieuwd hoe jullie die strijd om de positiviteit in de balans van je eigenwaarde en zelfvertrouwen aan gaan.