Het mooiste wat je kan worden is jezelf!

Tags

acceptatie, anders, dieet, dik, gelukkig, gezond, jezelf, keuze, leven, liefde, maatschappij, mooiste, oordeel, persoonlijk, vet, worden, zijn

Ja ik ervaar druk om me heen, druk van de maatschappij, om te zijn zoals zij mij het liefste zien, netjes, burgerlijk gekleed,  een maatschappelijk geaccepteerde baan en relatie en het liefste ook nog slank.

zoals jullie weten pas ik niet in dit plaatje, ik ben geen van allen, en meestal maakt me dat niet uit, Ik ben namelijk wel trots op wie ik wel ben, excentriek, creatief, origineel en een volle vrouw!

Er is niks mis mee om, een van die 4 te zijn, zoals ik al zei, ik ben trots op wie ik ben , en de ene eigenschap staat niet los van de ander, toch wanneer ik afval ben ik niet ineens een ander mens, of denk jij van wel?

Ja ik ben afgevallen, ik volg een dieet en ook dat lijkt in de sociale media niet geaccepteerd. Als volle vrouwen blogger , moet je toch niet je gewicht willen verliezen! kun je het toch niet maken om over diëten te praten, want het enige wat wel goed is, is dat je jezelf accepteert!

Zien jullie ook hoe krom dit klinkt? Op de een of andere manier, is het bloggen over zelf acceptatie een reden om niet te diëten en het daar niet over te hebben, want diëten is fout, werkt vaak averecht en de meeste mensen komen weer aan. Jep, die zinnen ken ik van binnen en van buiten en toch ben ik op dieet gegaan . Waarom?

Ik was ziek, ik blijk een suiker intolerantie te hebben, dat mijn eetbuien opwekte. Ik had ongeveer 3x per dag een hypo en kan mijn herinneringen daaraan terug voeren tot mijn 18 e verjaardag. De psychiatrie dacht toen, dat ik een dissociatie had omdat ik letterlijk in een eetbui mijn bewustzijn verloor. Gelukkig is het niet iets psychisch, maar gewoon een lijfelijke reactie op het innemen van suikers en koolhydraten.

Inmiddels ben ik 41 en heb ik ontdekt waar het door komt. de hypo’s wekken de behoefte aan zoetigheid op en als ik die niet neem kan ik flauw vallen. Mijn dieet is dus om me goed te voelen, niet meer ziek. Werkelijk ik voel me geweldig, ik wist niet dat dat mogelijk was!

Diëten is niet alleen iets dat je doet om af te vallen, maar dat wordt door de groep die anti dieet is vaak vergeten, Diëten doe je om je beter te voelen, om een probleem dat je hebt met je lijf op te lossen.

Ik heb heel veel geblogd over zelf acceptatie, die heb ik nooit helemaal gevonden, maar ik weet ook dat diëten me daar niet in gaat helpen.

Er zullen altijd stukken zijn aan mij die ik niet volledig kan accepteren. Dat zit in me, dat is mijn verleden dat ik met me mee voer. Wanneer dik zijn geen issue meer is komt er iets anders,  pukkels misschien, het feit dat ik ouder wordt. Zo zijn er meer dingen te vinden.

Acceptatie gaat met ups en downs, er is altijd een issue om aan te werken. Ik doe dat door niet in de veilige zone te blijven, maar mezelf uit te dagen. Ik loop met gekke leggings, in badpak, of ik trek een kleur aan waar ik zelf aan moet wennen.

Het feit dat de maatschappij een druk op je legt hoe je moet zijn, kan een beperking zijn, aan de andere kant, kun je er gewoon tegen in gaan, want deze wereld is het mooiste wanneer we haar diversiteit kunnen zien. Je zelf zijn kost misschien moed, kost misschien heftige gesprekken met mensen die het moeilijk kunnen begrijpen en zichzelf nog niet kunnen zijn, maar jezelf zijn en jezelf laten zien is een van de belangrijkste dingen in je leven, want in mijn ogen ben je het mooist wanneer je jezelf bent.

Daarom is het ook en persoonlijke keuze, een persoonlijk gevoel, ben je het niet eens met mensen kun je er over praten, maar mensen afschrijven omdat ze anders zijn , andere ideeën hebben of een andere  levensvreugde , zou jou alleen maar beperken. Het is de diversiteit in de wereld die het mooi maakt interessant! Duik niet weg voor mensen die anders zijn, oordeel niet over ze. Maar omarm ze en realiseer dat het ook voor jou geld, je bent het mooiste wanneer je jezelf bent.

En ligt dit niet in je straatje prima, maar oordeel dan niet over mij, mijn lijf of mijn gedrag!

Hoe zie jij jezelf, durf jij al jezelf te zijn?

Liefs Louise

 

Is het een Taboe? een volle venusheuvel?

Tags

acceptatie, anders, dik, houden van, jezelf, lelijk, mooi, oordeel, poes, taboe, venusheuvel, volle, vulva

Inmiddels praten we wat af, online, met dames onder elkaar, tegen onze mannen, onzekerheden worden minder, wanneer ze besproken worden. Daar ben ik van overtuigd en ik heb altijd gezegd, geen taboe op mijn blog. we kunnen het overal over hebben!

Zo kreeg ik de vraag of het gek is om een volle venusheuvel te hebben. De dame in kwestie, had er ooit van iemand een opmerking over gehad dat die van haar wel erg dik was en sinds dien was ze zo onzeker dat het haar de liefde in de weg staat.

Ik was best geschokt. Ten eerste dat iemand het nodig vind een negatieve opmerking te maken over iemands venusheuvel, vind ik echt belachelijk. Ik bedoel wie weet, hoe een vulva eruit zou moeten zien. We weten inmiddels dat er net zoveel soorten, kleuren en maten zijn als dat er vrouwen zijn. Waarom zou een dikke vulva minder aantrekkelijk zijn als een klein glooiend streepje…

Natuurlijk heb ik er zo mijn ideeën over, ik heb namelijk ook een grote en wanneer je geen billen hebt, een dikke buik, dan is de kans groot dat je flamoes een grotere maat heeft dan die van andere dames. Ik moet toegeven, wanneer ik overal lees over dikke billen, grote borsten en tailles, dan wordt de grotere vagina overgeslagen, is het iets waar men niet over praat, wat te intiem is, intiemer dan dikke billen, of misschien beter bedekt waardoor het een verassing is en je niet meteen aan de buiten kant ziet hoe iemand er daar uit ziet.

Toch het ontbreken van gesprekken op dat vlak, van geliefden , van dames onder elkaar, is voor mij ook een reden geweest om me onzeker te voelen.  Ik ben nogal goed gebekt en durf dat wel aan te kaarten, toen ik dat bij mijn lief deed hoorde ik alleen maar,’ ow maar hij is zo mooi, zo zacht  en groot, ik ben er gek op  , zo heb ik alleen maar meer, meer vrouw, meer knuffelvlees, meer poes.”.

Zelf had ik het nooit zo bekeken. Mijn man kent me goed en als ik me onzeker voel dan praat hij me de hoogte in en herhaalt hij wat hij mooi aan me vind, mijn haren, mijn gezicht, mijn volle lijf en inmiddels is een volle venusheuvel ook aan dat rijtje toegevoegd. Voor mij is het een verademing, dat we daar gewoon over kunnen praten, maar ook dat hij haar mooi vind.

Ik ben er van overtuigd dat hij echt niet de enige zal zijn die er zo over denkt. Wanneer je op iemand valt, dan krijg je daar een pret pakket bij, de een heeft grote borsten , de ander dikke billen en er zijn dus ook dames met een volle venusheuvel. Het kan zijn dat sommige van die dingen uit het pret pakket zijn opgevallen, maar wanneer iemand tegen je zegt dat je pret pakket te groot is, niet deugt of iets anders negatiefs, dan is die persoon je liefde niet waard.

Iemand die jou leuk vind voor wie je bent, maakt het niet uit wat je in je broek hebt zitten. Size does not matter! Ik vind het jammer dat het ons zo onzeker kan maken, dat we anders zijn, ok , dat niet iedereen ons mooi vind, ala, maar we zijn allemaal mens en er zijn er genoeg die van ons houden, het aller belangrijkste is dat we van onzelf houden en dat we met elk stukje van ons lijf een goede verhouding hebben. Dat we van elk stukje leren houden, of het nu groter of kleiner is dikker of  dunner, dit is het lijf dat je hebt. en een goede band met je lijf geeft een betere band in je relatie.

Ik hoop dat ik jullie zo een beetje over de onzekerheid heen heb kunnen helpen en nog maals ; vind iemand het te groot of teveel. dat is dan zijn of haar probleem niet de jouwe’.

Liefs Louise

Fatshaming: Dat stemmetje in mijn hoofd is het aller ergste!

Tags

10, 42, acceptatie, afslanken, afvallen, angst, Art!, bbw, beautiful, beauty, bewust, big, bikini, bloggers, blues, body, boek, bron, budget, bully, bullying, column, craving, date, designer, diet, dik, dilemma, DIVA, do, dood, dress, ebay, Elle, Emma Watson, energie, enquete, eten, fat, fatshaming, filosofie, foto, foto's, gedicht, geen, geluk, gezondheid, girl, girls, grote maten, health, help, herinneringen, hip, hot, human, internet, kinder, kleding, lelijk, leven, liefde, light, lingerie, love, low carb, lui, maatschappij, maatschapppij, make-up, man, medium, miss, mode, model, mooi, muziek, negative, nieuws, obesity, ode, online, oordeel, opinie, party, playboy, poetry, positive, preview, real, relatie, respect, retro, rock, sale, sex, shirt, song, sport, sporten, stelling, stemmetje, support, teksten, therapie, tips, to do list, top, trendy, vet, viva, vol, warm, water, waterpolo, white, winter, women, workshop, zelf

 English below…Deutsch unter…

 

Het leven gaat met ups en downs, dat is in mijn leven vooral erg duidelijk, dingen uit het verleden worden vaak niet meteen verwerkt, het kost tijd, het kost nieuwe inzichten die, bepaalde gevoelens weer opnieuw naar boven brengen.

Het onderwerp fatshaming, Is voor mij een onderwerp dat mij uit mijn balans haalt. Berichten online, foto’s, opmerkingen op mensen die zijn afgevallen, of opmerkingen over mensen die vinden dat ze moeten afvallen, alles raakt mij. Maar het ergste is het stemmetje in mijn hoofd!

Mijn fatshaming verhaal, is een verhaal dat begonnen is met doktoren die vonden dat ik voor een kind van mijn leeftijd te dik was. Dat ik al heel vroeg heel lang was en al heel vroeg  een volwassenlijf had, werd daarbij maar even vergeten. Ik moest op dieet 1000 kalorieen per dag was echt genoeg….

Ik kan nu een heel verhaal vertellen over mijn dieetleed en de manier waarop al die diëten me uiteindelijk dik maakte. Ergens is dat verhaal niet meer interessant, ik ben het zat om te moeten uitleggen waarom ik dik ben. Het is zo en het heeft geen excuses meer nodig, toch…

Het feit blijft dat ik vanaf een hele jonge leeftijd de stempel te dik op me had, terwijl ik nu terug kijk en bedenk dat ik helemaal niet dik was! Dat maakt me nog steeds boos en verdrietig, waarom werd niet gewoon gezegd dat ik mooi was zoals ik was dat ik goed was en dat ik er mocht zijn. Dat ik in die tijd mijn lange haren kwijtraakte en er een blonde kroeskop voor terug kreeg deed niks voor mijn eigenwaarde ik voelde me dik en lelijk.

Dat gevoel is nooit meer weg gegaan en ja daar kan ik om janken. Natuurlijk zie ik de mooie kanten van mezelf Ik zeg mijn lief, dat ik blij ben dat hij die exclusieve smaak heeft, waardoor hij mij en alles wat ik ben prachtig vind. Zelf kan ik dat niet begrijpen. Ik ben namelijk niet zoals het moet zijn.

Het fatshamende stemmetje in mij, is dusdanig goed opgevoed, dat het precies weet, wanneer ik zwak genoeg, onzeker genoeg ben, om het te horen en het te geloven. Ja, ik ben nog steeds mijn sterkste martelaar, niet alleen omdat ik dik ben, maar ik ben ook lelijk, althans dat verteld dat stemmetje mij!

Als je dan al dik bent, heb dan in ieder geval het lijf en het gezicht dat je mooi maakt, dikke billen een taille en een mooi gezicht, ik heb geen van alle! Althans, dat is de mening, van mijn fatshaming vriendinnetje, die soms dagen achter elkaar op me aan het inpraten is.

In mijn leven is na mijn pubertijd niet zoveel goed gegaan, helaas heb ik een ziekte waar ik heel duidelijk mee om moest leren gaan. Het heeft 15 jaar geduurd voordat ik dat een beetje onder de knie had.

Daarnaast had ik overal mensen om me heen die me vertelde dat ik nooit liefde zou vinden, want ik was te dik, nooit een goede baan zou krijgen, want ik was te dik, dat ik af moest vallen want anders was ik niet goed genoeg in mijn sport, dat ik niet geopereerd werd aan kapotte kruisbanden want ik was 2 kilo te dik. Zo zijn er nog wel wat voorbeelden/

Ik heb letterlijk, amper mijn hoofd boven water kunnen houden; ik had de meest vreselijke vriendjes, die mijn negativiteit, op hun eigen manier, konden benadrukken, want iets beters dan dat, had ik niet verdient.

Dik zijn, heeft letterlijk mijn leven verpest , maar inmiddels weet ik dat het niet zo zeer het dikker zijn was, het was vooral; de manier waarop ik iedereen op me in lied praten, waarop ik mensen die me naar beneden haalde geloofde , hoe ik probeerde te veranderen, hoe ik dieet op dieet deed , met alleen een grote lading eetbuien als resultaat. en uiteindelijk hoe ik overal afgewezen werd , dat er nergens iemand was die me wilde helpen met mijn eet probleem, want men begreep het niet. (misschien dat slachtoffers van fatshaming wel een heel ander soort behandeling nodig hebben meer gebaseerd op acceptatie van jezelf en je verleden)

Fatshaming, heeft jaren lang mijn leven bepaald, niet alleen de fatshaming uit mijn omgeving, maar het constant naar beneden halen van mezelf. Het heeft lang geduurd voor ik daar klaar mee was. Ik denk dat mijn ziekte fatshaming was, en niet eens zo zeer depressief.

Ik was niet alleen daarmee klaar, ik was klaar met mijn depressiviteit, met mijn afhankelijkheid van andere mensen, mijn zielige kant en mijn onmacht. Ik besloot van de ene op de andere dag dat gelukkig zijn een keuze was en dat het niet uitmaakte wat er met me gebeurde, wat ik tegenkwam of wat ik had meegemaakt, het leven wordt bepaald in het hier en nu en hoe je met deze zaken omgaat.

Ik besloot dus letterlijk anders te gaan kiezen.

ik koos niet meer voor; verkeerde mensen om me heen, maar zocht naar mensen die mij werkelijk raakten, op een positieve manier

ik koos niet meer voor; veel eten, maar een maagverkleining door een maagband (niet dat het heeft geholpen, maar das een ander verhaal)

Ik koos niet meer voor; zielig in een hoekje kruipen, maar actief dingen doen, die me een goed gevoel gaven, zo ben ik op zangles gegaan en ben heel veel gaan schilderen, 2 dingen die mijn hart hebben

Ik koos niet meer voor; onmacht, maar ik wilde mijn leven letterlijk weer in handen nemen. Mijn grootste wens was een kindje krijgen, maar mijn grootste angst was mijn kindje opzadelen met mijn probleem en dus was er een hele boel werk te verrichten voor dat ik daar klaar voor was.

Kiezen voor geluk; is niet kiezen wat je op korte termijn gelukkig maakt, het is kiezen voor een toekomst op lange termijn! Kiezen voor een ander leven maar, vooral voor een andere instelling.

Door te kiezen voor geluk, leerde ik ook omgaan met mijn fatshaming vriendinnetje in mijn hoofd, ze kreeg minder en minder vat op me. Ik werd ook sterker en sterker en in die tijd inmiddels meer dan 10 jaar geleden ben ik Mooie Grote Vrouwen begonnen, ik wilde mijn verhaal vertellen, had een uitlaat klep nodig, een manier om voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ga ik met mezelf om.

10 jaar geleden en ik heb zoveel bereikt, ik ben gelukkig, heb een man die me geweldig vind en heb een droom van een zoon, die inmiddels 5 jaar oud is!

10 jaar ben ik aan het leren mezelf te accepteren, aan het bewust worden dat ik er mag zijn en dat ik ben wie ik ben, Dat ik mooi ben op mijn eigen manier, Dat ik mensen inspireer, aanmoedig en een goed gevoel kan geven, dat ik mag delen, eerlijk delen wat ik voel, ook de mindere kanten, want dat is het leven!

Toch het feit, dat mijn fatshaming vriendinnetje nog steeds vat op me heeft, dat er zoveel vreselijke herinneringen zijn, die ze me toe kan werpen, dat ik me nog steeds afvraag; waarom ik dit moet doorstaan. (Welke zin heeft het leven en ja das ook een ander verhaal)

Fatshaming heeft me kapot gemaakt, maar het heeft me ook doen opstaan, heeft me op de barricaden laten klimmen, op weg naar een eigen manier van leven. Wij, jij en ook ik, alle vrouwen die zich naar hebben gevoeld door wat een ander vond, wij allemaal hebben het recht, om ook gelukkig te zijn. Fatshaming heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.

Nare ervaringen kun je vaak niet in een keer verwerken , of in 2 keer , of vaker, misschien zullen de nare momenten uit mijn leven, nog vele jaren terug komen en me teisteren, acceptatie gaat met ups en downs , net als het leven. Nu even een down en straks weer een up. Life sucks, maar ik heb in ieder geval geleerd gelukkig te zijn.

Heeft Fatshaming ook jouw leven geraakt? Misschien wil je er over vertellen?

Liefs Louise

English

Life goes with ups and downs, that is very clear in my life, things from the past are often not processed immediately, it takes time, it takes new insights that bring certain feelings back up again.

The subject of damping, Is for me a topic that takes me off my balance. Messages online, photos, comments on people who have lost weight, or comments about people who think they should lose weight, everything touches me. But the worst is the voice in my head!

My fatsaming story is a story that started with doctors who felt that I was too fat for a child of my age. The fact that I was very tall at an early age and had a grown-up body very early on, was forgotten. I had to diet 1000 calories per day was really enough ….

I can now tell a whole story about my dietary disorder and the way in which all those diets eventually made me fat. Somewhere that story is no longer interesting, I’m tired of having to explain why I’m fat. It is true and it does not need excuses anyway, anyway …

The fact remains that from a very young age I had the stamp too thick on me, while I look back now and remember that I was not fat at all! That still makes me angry and sad, why did not I just say that I was beautiful as I was that I was good and that I was allowed to be there. That at that time I lost my long hair and got a blond head in front did not do anything for my self-worth. I felt fat and ugly.

That feeling has never gone away and yes I can cry about that. Of course I see the beautiful sides of myself. I tell my dear, that I am glad that he has that exclusive taste, so he loves me and everything I love. I can not understand that myself. I am not as it should be.

The decent voice in me is so well educated that it knows exactly when I am weak enough, uncertain enough to hear and believe it. Yes, I am still my strongest martyr, not only because I am fat, but I am also ugly, at least told that voice to me!

If you are already fat, then at least have the body and face that makes you beautiful, thick buttocks a waist and a beautiful face, I do not have any! At least, that is the opinion, of my fatshaming girlfriend, who is sometimes talking about me for days on end. In my life not much went well after my adolescence, unfortunately I have a disease that I had to learn very clearly. It took 15 years before I had a bit of control. In addition, I had people around me who told me that I would never find love, because I was too fat, would never get a good job, because I was too fat, that I had to fall because otherwise I was not good enough in my sport, that I was not operated on broken cruciate ligaments because I was 2 kilos too thick. There are still some examples / I literally, barely keep my head above water; I had the most awful friends who could emphasize my negativity in their own way, because I did not deserve anything better than that. Being fat, literally ruined my life, but now I know that it was not so much thicker, it was mainly; the way I talk to everyone in my song, where I believed people who pulled me down, how I tried to change, how I dieted, with only a big load of binge eating as a result. and finally how I was rejected everywhere, that there was no one who wanted to help me with my eating problem, because they did not understand. (maybe victims of fatshaming need a very different kind of treatment based on acceptance of yourself and your past) Fatshaming, has determined my life for years, not just the courage from my environment, but the constant downward pull of myself. It took a long time before I was done with it. I think my illness was just a smile, and not so depressed. I was not only ready with that, I was finished with my depression, with my dependence on other people, my sad side and my impotence. I decided from one day to the next that being happy was a choice and that it did not matter what happened to me, what I encountered or what I had experienced, life is determined in the here and now and how you deal with these matters handles.

So I decided to choose differently literally.

I did not choose anymore; wrong people around me, but I was looking for people who really touched me, in a positive way

I did not choose anymore; a lot of food, but a stomach reduction due to a gastric band (not that it helped, but a different story)

I did not choose anymore; pitifully crawling into a corner, but actively doing things that made me feel good, so I went to singing lessons and started painting a lot, 2 things that have my heart

I did not choose anymore; impotence, but I wanted to literally take my life back in my hands. My biggest wish was to have a baby, but my biggest fear was to saddle my child with my problem and so there was a lot of work to be done before I was ready.

Choosing for happiness; is not choosing what makes you happy in the short term, it is choosing a long-term future! Choosing a different life, but especially for a different institution.

By choosing for happiness, I also learned how to deal with my fatshaming girlfriend in my head, she got less and less affected me. I became stronger and stronger and in that time more than 10 years ago I started Beautiful Big Women, I wanted to tell my story, needed an exhaust valve, a way to get clear for myself how do I deal with myself.

10 years I am learning to accept myself, to become aware that I can be there and that I am who I am, That I am beautiful in my own way, That I inspire, encourage and give people a good feeling, that I may share, share honestly what I feel, also the lesser sides, because that is life!

Yet the fact that my girl still has me, that there are so many terrible memories that she can throw me, that I still wonder; why I have to endure this. (What sense does life and yes tie have a different story)

Fatshaming broke me, but it also caused me to get up, let me climb on the barricades, on the way to a different way of life. We, you and also I, all women who have felt after what someone else thought, we all have the right to be happy too. Fatshaming made me who I am today.

You often can not process unpleasant experiences at once, or twice, or more often, maybe the unpleasant moments of my life will come back for many years and afflict me, acceptance with ups and downs, just like life. Now a down and soon an up. Life sucks, but at least I have learned to be happy.

Has Fatshaming also touched your life? Maybe you want to tell about it?

Love Louise

Deutsch

Das Leben geht mit Höhen und Tiefen, das ist in meinem Leben sehr klar, Dinge aus der Vergangenheit werden oft nicht sofort verarbeitet, es braucht Zeit, es braucht neue Einsichten, die bestimmte Gefühle wieder aufleben lassen. Das Thema Dämpfung ist für mich ein Thema, das mich aus dem Gleichgewicht bringt. Nachrichten online, Fotos, Kommentare zu Menschen, die abgenommen haben, oder Kommentare über Menschen, die denken, sie sollten abnehmen, alles berührt mich. Aber das Schlimmste ist die Stimme in meinem Kopf! Meine fette Geschichte ist eine Geschichte, die mit Ärzten begann, die meinten, ich sei zu dick für ein Kind in meinem Alter. Die Tatsache, dass ich in jungen Jahren sehr groß war und sehr früh einen erwachsenen Körper hatte, war vergessen. Ich musste 1000 Kalorien pro Tag zu mir nehmen war wirklich genug …. Ich kann jetzt eine ganze Geschichte über meine Ernährungsstörung erzählen und darüber, wie all diese Diäten mich schließlich fett gemacht haben. Irgendwo ist diese Geschichte nicht mehr interessant, ich bin es müde zu erklären, warum ich fett bin. Es ist wahr und es bedarf sowieso keiner Ausrede … Die Tatsache bleibt, dass ich von einem sehr jungen Alter an den Stempel zu dick hatte, während ich jetzt zurückblicke und daran denke, dass ich überhaupt nicht fett war! Das macht mich immer noch wütend und traurig, warum habe ich nicht einfach gesagt, dass ich so schön war wie ich, dass ich gut war und dass ich dort sein durfte. Dass ich zu dieser Zeit meine langen Haare verlor und einen blonden Kopf vor mir hatte, tat nichts für mich selbst. Ich fühlte mich dick und hässlich. Dieses Gefühl ist nie weg und ja, ich kann darüber weinen. Natürlich sehe ich die schönen Seiten von mir selbst. Ich sage meinem Schatz, dass ich froh bin, dass er diesen exklusiven Geschmack hat, also liebt er mich und alles, was ich liebe. Ich kann das selbst nicht verstehen. Ich bin nicht so, wie es sein sollte. Die anständige Stimme in mir ist so gut ausgebildet, dass sie genau weiß, wann ich schwach genug bin, unsicher genug, um es zu hören und zu glauben. Ja, ich bin immer noch mein stärkster Märtyrer, nicht nur weil ich fett bin, sondern ich bin auch hässlich, sagte mir wenigstens diese Stimme!

Wenn du schon fett bist, dann hab wenigstens den Körper und das Gesicht, das dich schön macht, dicke Hinterbacken, eine Taille und ein schönes Gesicht, ich habe keine! Zumindest ist das die Meinung meiner fettreichen Freundin, die manchmal tagelang über mich spricht.

In meinem Leben ist nach meiner Jugend nicht viel gelaufen, leider habe ich eine Krankheit, die ich sehr deutlich lernen musste. Es dauerte 15 Jahre, bis ich ein bisschen Kontrolle hatte.

Außerdem hatte ich Leute um mich herum, die mir sagten, dass ich nie Liebe finden würde, weil ich zu dick war, nie einen guten Job bekommen würde, weil ich zu dick war, dass ich fallen musste, weil ich sonst nicht gut genug war mein Sport, dass ich nicht an gebrochenen Kreuzbändern operiert wurde, weil ich 2 Kilo zu dick war. Es gibt noch einige Beispiele /

Ich halte buchstäblich meinen Kopf über Wasser; Ich hatte die schrecklichsten Freunde, die meine Negativität auf ihre Weise betonen konnten, weil ich nichts Besseres verdient habe.

Fett zu sein, hat buchstäblich mein Leben ruiniert, aber ich weiß jetzt, dass es nicht so viel dicker war, es war hauptsächlich; So wie ich mit jedem in meinem Lied rede, wo ich Menschen glaubte, die mich runterzogen, wie ich versuchte mich zu ändern, wie ich mich ernährte, mit nur einer großen Ladung an Essattacken. und schließlich, wie ich überall abgelehnt wurde, dass es niemanden gab, der mir mit meinem Essproblem helfen wollte, weil sie es nicht verstanden. (Vielleicht benötigen die Opfer von Fatshaming eine ganz andere Art der Behandlung, basierend auf der Akzeptanz von dir und deiner Vergangenheit)

Fatshaming, bestimmt seit Jahren mein Leben, nicht nur das Respekthalten meiner Umgebung, sondern auch das ständige Herabziehen meiner selbst. Es hat lange gedauert, bis ich damit fertig war. Ich denke, meine Krankheit war nur ein Lächeln und nicht so deprimiert.

Ich war damit nicht nur fertig, ich war mit meiner Depression fertig, mit meiner Abhängigkeit von anderen Menschen, meiner traurigen Seite und meiner Ohnmacht. Ich entschied von einem Tag auf den anderen, dass Glücklichsein eine Entscheidung war und dass es egal war, was mit mir passierte, was ich erlebte oder was ich erlebt hatte, das Leben ist im Hier und Jetzt bestimmt und wie geht man mit diesen Dingen um Griffe.

Also entschied ich mich, wörtlich anders zu wählen.

Ich habe mich nicht mehr entschieden; falsche Menschen um mich herum, aber ich suchte nach Menschen, die mich wirklich positiv berührten

Ich habe mich nicht mehr entschieden; eine Menge Essen, aber eine Magenverkleinerung durch ein Magenband (nicht dass es geholfen hätte, sondern eine andere Geschichte)

Ich habe mich nicht mehr entschieden; kläglich in eine Ecke kriechen, aber aktiv Dinge tun, die mich gut fühlen ließen, also ging ich zum Gesangsunterricht und begann viel zu malen, 2 Dinge, die mein Herz haben

Ich habe mich nicht mehr entschieden; Impotenz, aber ich wollte mein Leben buchstäblich in meine Hände nehmen. Mein größter Wunsch war, ein Baby zu bekommen, aber meine größte Angst war, mein Kind mit meinem Problem zu satteln und so musste ich viel arbeiten, bevor ich fertig war.

Wählen nach Glück; ist nicht die Wahl, was dich kurzfristig glücklich macht, sondern eine langfristige Zukunft! Ein anderes Leben wählen, aber vor allem für eine andere Institution.

Indem ich mich für das Glück entschied, lernte ich auch, wie ich mit meiner fettressigen Freundin in meinem Kopf umgehen musste, sie wurde immer weniger von mir beeinflusst. Ich wurde stärker und stärker und in dieser Zeit vor über 10 Jahren begann ich Beautiful Big Women, ich wollte meine Geschichte erzählen, brauchte ein Auslassventil, eine Möglichkeit, mir selbst klar zu werden, wie ich mit mir selbst umgehe.

10 Jahre lerne ich mich selbst zu akzeptieren, mir bewusst zu werden, dass ich da sein kann und dass ich bin, wer ich bin, dass ich auf meine Art schön bin, dass ich inspiriere, ermutige und den Menschen ein gutes Gefühl gebe, damit ich teilen kann, teile ehrlich, was ich fühle, auch die kleineren Seiten, denn das ist Leben!

Doch die Tatsache, dass mein Mädchen mich immer noch festhält, dass es so viele schreckliche Erinnerungen gibt, dass sie mich werfen kann, frage ich mich immer noch; warum muss ich das aushalten? (Welchen Sinn hat das Leben und ja Krawatte haben eine andere Geschichte)

Fatshaming hat mich gebrochen, aber es hat mich auch dazu gebracht, aufzustehen, mich auf die Barrikaden klettern zu lassen, auf dem Weg zu einer anderen Lebensweise. Wir, du und auch ich, alle Frauen, die nach dem gefühlt haben, was jemand anderes gedacht hat, wir alle haben das Recht, auch glücklich zu sein. Fatshaming hat mich zu dem gemacht, der ich heute bin.

Du kannst unangenehme Erfahrungen oft nicht sofort, oder zweimal oder öfter verarbeiten, vielleicht werden die unangenehmen Momente meines Lebens viele Jahre zurückkommen und mich quälen, Akzeptanz mit Höhen und Tiefen, genauso wie das Leben. Jetzt ein down und bald ein up. Das Leben nervt, aber zumindest habe ich gelernt, glücklich zu sein.

Hat Fatshaming auch dein Leben berührt? Vielleicht möchtest du davon erzählen?

Liebe Louise

 

 

Oordelen, doe je dat wel eens?

Tags

acceptatie, bbw, dik, jezelf zijn!, lelijk, oordeel, vol

Ik zou heel graag heel hard willen roepen dat doe ik niet!!! Maar helaas is dat niet realistisch, ik doe het wel, hoezeer ik ook mijn best doe het zoveel mogelijk te beperken en mensen te nemen zoals ze zijn.

Het is een manier om me veilig te voelen, ik weet inmiddels dat bepaalde mensen niet goed in mijn straatje passen, ik heb moeite met ze, vooral mensen met een duidelijke voorkeur voor etiketten, en een vals imago. Het type ik ben ok en daarmee zijn alle andere dus de oorzaak. Ik heb er moeite mee omdat ik deze mensen niet als echt zie, het verbergen van je fouten het altijd voornaam voorkomen en niet het achterste eind van je tong laten zien komt bij mij als nep over.

Ja ik weet dat er meerdere mensen zijn die zich zo gedragen die prima zijn om mee om te gaan, waar ik het goed mee zou kunnen vinden en die wanneer ik mij over het oordeel zou zetten eigenlijk heel anders zijn dan ze in eerste instantie overkomen!

Want oordelen is iets wat je doet op een minimaal stukje dat je van iemand te zien krijgt.

Daarom vind ik het zo lastig dat ik het dus toch nog steeds doe.

Maar misschien nog lastiger vind ik het dat ik als dikke vrouw zo vaak be en veroordeeld wordt.

Oordelen is een mechanisme dat wordt opgebouwd uit ons verleden:

• hoe vaak zijn we gekwetst

• welk soort mensen zijn goed voor ons geweest

• met wie heb je een klik

• waar ben je naar opzoek?

• Hoe ben je opgevoed.

• Welke levensstandaard heb je.

Op zich is het dus logisch dat we oordelen, maar toch weet ik ook hoe vervelend het is wanneer mensen je beoordeeld hebben zonder dat ze je kennen alleen op het feit dat je vol bent?

Volle mensen lopen tegen een grote hoeveelheid stigma’s aan:

• we zijn lui

• eten teveel

• grenzeloos

• onverzorgd.

Zo kunnen we er vast nog wel een paar bedenken.

Oordelen is iets menselijks, ik kan een heel relaas schrijven van hoe erg het is dat we als volle mens niet gewaardeerd worden, maar deze maatschappij is opgegroeid met een negatief beeld van de volle medemens. Mede daardoor wordt de mening van veel mensen bepaald, het is aangeleerd gedrag

De enige manier om het aangeleerde gedrag te veranderen is door te laten zien dat we anders zijn, dat we niet voldoen aan de stigma’s en dat we in alle Categorieën voorkomen.

Aan de andere kant , is het ook een optie om ons niet druk te maken over het oordelen.

Vooral ook omdat we het allemaal zullen doen, is het niet gewoon een manier om uit te zoeken welke mensen bij ons passen en et wie we bevriend willen zijn?

Je kan toch nooit bevriend zijn met de hele wereld. Natuurlijk is het vervelend wanneer mensen hun oordelen hardop tegen je uitspreken, of het nodig vinden dit via de moderne media te doen.

Maar het zegt inprinciepe weer meer over hen dan over onszelf.

Sommige mensen zijn allergisch voor bepaald gedrag, Het raakt ze, meestal juist omdat ze zelf zo niet zijn. Ik heb geleerd dat als iets je raakt j er van kan leren, meestal heeft dit te maken met het leren accepteren dat iemand anders anders is.

Het niet oordelen is juist dat het leren accepteren dat we allemaal mens zijn met onze kwaliteiten en valkuilen en dat iedereen mag zijn zoals hij of zij is. En omdat ik graag niet be- en ver-oordeeld wordt is dat een streven voor mij.

Aan de andere kant is het ook een manier van omgaan met. Op het moment dat iemand mij beoordeeld. Zegt dit dus evenveel over de ander als dat het zegt over mij en is het makkelijker dit bij de ander te laten.

Wat oordeel ook doet, en hoe vervelend je het kan vinden. Probeer het zelf een tijdje niet te doen en je komt een heleboel leerlessen tegen.

Heel erg interessant, zeker om over te babbelen met vriendinnen of vrienden.

We zullen het be en veroordelen niet kunnen uitsluiten, is het dan niet aan ons om hier mee om te leren gaan.

He je je zelf al wel eens stilgestaan bij de vraag of je oordeelt?

Liefs Louise

Stoor jij je ook zo?

Tags

berichtgeving, dik, ergeren, grote vrouwen, internet, mening, oordeel, storen

Berichtgeving op het internet, waarbij van te voren al bepaald wordt, dat de dikke vrouw in het verdom hoekje komt, ik kan me echt ergeren aan koppen als :

stoor jij je ook zo aan dikke collega’s.

Ten eerste vraag ik mij af waarom we ons moeten storen aan dikke collega’s en waarom dat “nieuws” blijkt te zijn. daarnaast ga je je toch afvragen of we ons niet allemaal moeten storen aan de mensen die zich storen aan de dikke mensen in hun omgeving?

ben je dan niet iemand die op elke slak zout legt, zich vooral interesseert is in wat er allemaal mis is of zou kunnen zijn met een ander? Iemand die kortzichtig is en een oordeel klaar heeft voordat ie heeft nagedacht, vooral omdat hij of zij zich moet storen aan dikke mensen. Let wel zo een 20% van je collega’s stoort zich zeg maar 1 p de 5… Misschien tijd voor een goed gesprek?

Waarom is dit nieuws, waarom schrijf je zo een artikel , is het interessant waar we ons aan ergeren? Of is het niet een goedmakertje  voor al die mensen die bang zijn om dik te worden, moeite hebben zelf hun gewicht te behouden, elke dag de sportschool induiken en weigeren iets met koolhydraten te eten alleen maar omdat er misschien een collega zou kunnen zijn die e toch echt moeite heeft met je omdat je wat dikker bent dan de rest…

Kom op, laten we eens kijken naar de positieve dingen in elkaar, wat vind je mooi aan je vrouwelijke collega’s of stel de vraag eens, wanneer heb je voor het laatst een complimentje van je collega gekregen.

al die opvoedende negatieve stukken, ik vind het zo zonde… Wees de maatschappij en verander je standpunt, we ergeren ons niet, we geven liever een complimentje!

Liefs Louise

Taboe

Tags

dik, feedee, feeder, oordeel, taboe

Wat mag wel en wat mag niet, het oordeel druipt er van af. Op de een of andere manier, hebben de meeste mensen een idee van wat ze goed vinden en wat fout. Dik zijn zit meestal aan de foute kant, bloggen over zelf acceptatie wordt niet door iedereen geaccepteerd. En zelfs onder de vollere vrouwen wordt vaak gezegd, maak je niet zo druk.

Zelf acceptatie is helaas niet door middel van een nieuw jurkje op te lossen en gaat bij mij een stuk dieper dan een klein beetje te dik zijn en daar mee leren leven. Ja ik verdiep me in mijn gevoel, en mijn leven en door dat ik blog kom ik heel veel tegen.

Mensen zijn lang niet zo zeker van zichzelf als we denken, en die onzekerheid die ik voel wordt door veel mensen herkend. Gelukkig, denk ik aan de ene kant , want samen staan we sterk en kunnen we gevoelens delen. Aan de andere kant denk ik, waarom maken we het onszelf zo moeilijk.

Naast dat onzekere gevoel zijn er onderwerpen die eigenlijk niet beschreven mogen worden. zoals de succes story’s van de maag operaties, of juist de horror storiy’, want die zijn er ook. Vaak wordt hierop negatief gereageerd. Het wordt gezien als promotie, voor juist wel of juist niet een operatie. Terwijl ik zelf het alleen maar belangrijk vind om over alles te berichten en je de goede en de slechte kanten te laten zien.

Elk verhaal mag gehoord worden, het gaat er niet om dat ik bepaal wat jij denkt, maar dat ik je info geef waardoor je voor jezelf misschien een betere beslissing kan nemen. Ik ben dan ook niet voor of tegen ik hoop alleen dat er geen negatieve ervaringen meer zijn..

Nog een onderwerp waar je in bloggersland weinig over leest is het verhaal van de feeders en feedees. Dit onderwerp wordt ook heel negatief bekeken, komt dat door gezondheidsproblemen? of juist doordat het zo moeilijk is om te begrijpen dat mensen dik en heel dik mooi vinden, dat feeding meer is dan een fetisch en dat het ook gaat om het vorm geven en mooi maken van het kunstwerk dat het vrouwen lichaam is.

Dit onderwerp wordt gemeden, maar hoeveel weten we er eigenlijk van? Is het zoals de programma’s van vroeger die hier over gingen en alles in het belachelijke trokken, of is het iets dat te maken heeft met de liefde tussen 2 mensen en hoe zij deze vorm geven?

Voor mij is het een onderwerp dat ik nog niet begrijp , dus hoe zou ik er over kunnen oordelen. Als ik het al zou begrijpen, of zou denken dat ik het begrijp , waarom zou ik het dan negatief moeten bekijken, het gaatrtoch om het leven van 2 mensen die zelf hun keuzes maken en daar met het volle verstand achter staan? Wanneer je een feedee bent, ben je echt niet dom en zo zijn er meer voor oordelen.

Binnenkort wil ik hier weer een blog over schrijven, niet omdat ik er een oordeel over hem, maar omdat niets menselijks mij vreemd is en ik vind dat we waardering moeten hebben voor iedereen. Helaas is er ook angst in mij, voor de negativiteit die dit soort onderwerpen zou kunnen oproepen. Is het echt taboe, of moet ik juist hier over schrijven om meer openheid in de volle vrouwen wereld te krijgen?

Wat vind jij?

Liefs Louise