Het onderwerp fatshaming, Is voor mij een onderwerp dat mij uit mijn balans haalt. Berichten online, foto’s, opmerkingen op mensen die zijn afgevallen, of opmerkingen over mensen die vinden dat ze moeten afvallen, alles raakt mij. Maar het ergste is het stemmetje in mijn hoofd!
Mijn fatshaming verhaal, is een verhaal dat begonnen is met doktoren die vonden dat ik voor een kind van mijn leeftijd te dik was. Dat ik al heel vroeg heel lang was en al heel vroeg een volwassenlijf had, werd daarbij maar even vergeten. Ik moest op dieet 1000 kalorieen per dag was echt genoeg….
Ik kan nu een heel verhaal vertellen over mijn dieetleed en de manier waarop al die diëten me uiteindelijk dik maakte. Ergens is dat verhaal niet meer interessant, ik ben het zat om te moeten uitleggen waarom ik dik ben. Het is zo en het heeft geen excuses meer nodig, toch…
Het feit blijft dat ik vanaf een hele jonge leeftijd de stempel te dik op me had, terwijl ik nu terug kijk en bedenk dat ik helemaal niet dik was! Dat maakt me nog steeds boos en verdrietig, waarom werd niet gewoon gezegd dat ik mooi was zoals ik was dat ik goed was en dat ik er mocht zijn. Dat ik in die tijd mijn lange haren kwijtraakte en er een blonde kroeskop voor terug kreeg deed niks voor mijn eigenwaarde ik voelde me dik en lelijk.
Dat gevoel is nooit meer weg gegaan en ja daar kan ik om janken. Natuurlijk zie ik de mooie kanten van mezelf Ik zeg mijn lief, dat ik blij ben dat hij die exclusieve smaak heeft, waardoor hij mij en alles wat ik ben prachtig vind. Zelf kan ik dat niet begrijpen. Ik ben namelijk niet zoals het moet zijn.
Het fatshamende stemmetje in mij, is dusdanig goed opgevoed, dat het precies weet, wanneer ik zwak genoeg, onzeker genoeg ben, om het te horen en het te geloven. Ja, ik ben nog steeds mijn sterkste martelaar, niet alleen omdat ik dik ben, maar ik ben ook lelijk, althans dat verteld dat stemmetje mij!
Als je dan al dik bent, heb dan in ieder geval het lijf en het gezicht dat je mooi maakt, dikke billen een taille en een mooi gezicht, ik heb geen van alle! Althans, dat is de mening, van mijn fatshaming vriendinnetje, die soms dagen achter elkaar op me aan het inpraten is.
In mijn leven is na mijn pubertijd niet zoveel goed gegaan, helaas heb ik een ziekte waar ik heel duidelijk mee om moest leren gaan. Het heeft 15 jaar geduurd voordat ik dat een beetje onder de knie had.
Daarnaast had ik overal mensen om me heen die me vertelde dat ik nooit liefde zou vinden, want ik was te dik, nooit een goede baan zou krijgen, want ik was te dik, dat ik af moest vallen want anders was ik niet goed genoeg in mijn sport, dat ik niet geopereerd werd aan kapotte kruisbanden want ik was 2 kilo te dik. Zo zijn er nog wel wat voorbeelden/
Ik heb letterlijk, amper mijn hoofd boven water kunnen houden; ik had de meest vreselijke vriendjes, die mijn negativiteit, op hun eigen manier, konden benadrukken, want iets beters dan dat, had ik niet verdient.
Dik zijn, heeft letterlijk mijn leven verpest , maar inmiddels weet ik dat het niet zo zeer het dikker zijn was, het was vooral; de manier waarop ik iedereen op me in lied praten, waarop ik mensen die me naar beneden haalde geloofde , hoe ik probeerde te veranderen, hoe ik dieet op dieet deed , met alleen een grote lading eetbuien als resultaat. en uiteindelijk hoe ik overal afgewezen werd , dat er nergens iemand was die me wilde helpen met mijn eet probleem, want men begreep het niet. (misschien dat slachtoffers van fatshaming wel een heel ander soort behandeling nodig hebben meer gebaseerd op acceptatie van jezelf en je verleden)
Fatshaming, heeft jaren lang mijn leven bepaald, niet alleen de fatshaming uit mijn omgeving, maar het constant naar beneden halen van mezelf. Het heeft lang geduurd voor ik daar klaar mee was. Ik denk dat mijn ziekte fatshaming was, en niet eens zo zeer depressief.
Ik was niet alleen daarmee klaar, ik was klaar met mijn depressiviteit, met mijn afhankelijkheid van andere mensen, mijn zielige kant en mijn onmacht. Ik besloot van de ene op de andere dag dat gelukkig zijn een keuze was en dat het niet uitmaakte wat er met me gebeurde, wat ik tegenkwam of wat ik had meegemaakt, het leven wordt bepaald in het hier en nu en hoe je met deze zaken omgaat.
Ik besloot dus letterlijk anders te gaan kiezen.
ik koos niet meer voor; verkeerde mensen om me heen, maar zocht naar mensen die mij werkelijk raakten, op een positieve manier
ik koos niet meer voor; veel eten, maar een maagverkleining door een maagband (niet dat het heeft geholpen, maar das een ander verhaal)
Ik koos niet meer voor; zielig in een hoekje kruipen, maar actief dingen doen, die me een goed gevoel gaven, zo ben ik op zangles gegaan en ben heel veel gaan schilderen, 2 dingen die mijn hart hebben
Ik koos niet meer voor; onmacht, maar ik wilde mijn leven letterlijk weer in handen nemen. Mijn grootste wens was een kindje krijgen, maar mijn grootste angst was mijn kindje opzadelen met mijn probleem en dus was er een hele boel werk te verrichten voor dat ik daar klaar voor was.
Kiezen voor geluk; is niet kiezen wat je op korte termijn gelukkig maakt, het is kiezen voor een toekomst op lange termijn! Kiezen voor een ander leven maar, vooral voor een andere instelling.
Door te kiezen voor geluk, leerde ik ook omgaan met mijn fatshaming vriendinnetje in mijn hoofd, ze kreeg minder en minder vat op me. Ik werd ook sterker en sterker en in die tijd inmiddels meer dan 10 jaar geleden ben ik Mooie Grote Vrouwen begonnen, ik wilde mijn verhaal vertellen, had een uitlaat klep nodig, een manier om voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ga ik met mezelf om.
10 jaar geleden en ik heb zoveel bereikt, ik ben gelukkig, heb een man die me geweldig vind en heb een droom van een zoon, die inmiddels 5 jaar oud is!
10 jaar ben ik aan het leren mezelf te accepteren, aan het bewust worden dat ik er mag zijn en dat ik ben wie ik ben, Dat ik mooi ben op mijn eigen manier, Dat ik mensen inspireer, aanmoedig en een goed gevoel kan geven, dat ik mag delen, eerlijk delen wat ik voel, ook de mindere kanten, want dat is het leven!
Toch het feit, dat mijn fatshaming vriendinnetje nog steeds vat op me heeft, dat er zoveel vreselijke herinneringen zijn, die ze me toe kan werpen, dat ik me nog steeds afvraag; waarom ik dit moet doorstaan. (Welke zin heeft het leven en ja das ook een ander verhaal)
Fatshaming heeft me kapot gemaakt, maar het heeft me ook doen opstaan, heeft me op de barricaden laten klimmen, op weg naar een eigen manier van leven. Wij, jij en ook ik, alle vrouwen die zich naar hebben gevoeld door wat een ander vond, wij allemaal hebben het recht, om ook gelukkig te zijn. Fatshaming heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.
Nare ervaringen kun je vaak niet in een keer verwerken , of in 2 keer , of vaker, misschien zullen de nare momenten uit mijn leven, nog vele jaren terug komen en me teisteren, acceptatie gaat met ups en downs , net als het leven. Nu even een down en straks weer een up. Life sucks, maar ik heb in ieder geval geleerd gelukkig te zijn.
Heeft Fatshaming ook jouw leven geraakt? Misschien wil je er over vertellen?
Liefs Louise
English
Life goes with ups and downs, that is very clear in my life, things from the past are often not processed immediately, it takes time, it takes new insights that bring certain feelings back up again.
The subject of damping, Is for me a topic that takes me off my balance. Messages online, photos, comments on people who have lost weight, or comments about people who think they should lose weight, everything touches me. But the worst is the voice in my head!
My fatsaming story is a story that started with doctors who felt that I was too fat for a child of my age. The fact that I was very tall at an early age and had a grown-up body very early on, was forgotten. I had to diet 1000 calories per day was really enough ….
I can now tell a whole story about my dietary disorder and the way in which all those diets eventually made me fat. Somewhere that story is no longer interesting, I’m tired of having to explain why I’m fat. It is true and it does not need excuses anyway, anyway …
The fact remains that from a very young age I had the stamp too thick on me, while I look back now and remember that I was not fat at all! That still makes me angry and sad, why did not I just say that I was beautiful as I was that I was good and that I was allowed to be there. That at that time I lost my long hair and got a blond head in front did not do anything for my self-worth. I felt fat and ugly.
That feeling has never gone away and yes I can cry about that. Of course I see the beautiful sides of myself. I tell my dear, that I am glad that he has that exclusive taste, so he loves me and everything I love. I can not understand that myself. I am not as it should be.
The decent voice in me is so well educated that it knows exactly when I am weak enough, uncertain enough to hear and believe it. Yes, I am still my strongest martyr, not only because I am fat, but I am also ugly, at least told that voice to me!
If you are already fat, then at least have the body and face that makes you beautiful, thick buttocks a waist and a beautiful face, I do not have any! At least, that is the opinion, of my fatshaming girlfriend, who is sometimes talking about me for days on end. In my life not much went well after my adolescence, unfortunately I have a disease that I had to learn very clearly. It took 15 years before I had a bit of control. In addition, I had people around me who told me that I would never find love, because I was too fat, would never get a good job, because I was too fat, that I had to fall because otherwise I was not good enough in my sport, that I was not operated on broken cruciate ligaments because I was 2 kilos too thick. There are still some examples / I literally, barely keep my head above water; I had the most awful friends who could emphasize my negativity in their own way, because I did not deserve anything better than that. Being fat, literally ruined my life, but now I know that it was not so much thicker, it was mainly; the way I talk to everyone in my song, where I believed people who pulled me down, how I tried to change, how I dieted, with only a big load of binge eating as a result. and finally how I was rejected everywhere, that there was no one who wanted to help me with my eating problem, because they did not understand. (maybe victims of fatshaming need a very different kind of treatment based on acceptance of yourself and your past) Fatshaming, has determined my life for years, not just the courage from my environment, but the constant downward pull of myself. It took a long time before I was done with it. I think my illness was just a smile, and not so depressed. I was not only ready with that, I was finished with my depression, with my dependence on other people, my sad side and my impotence. I decided from one day to the next that being happy was a choice and that it did not matter what happened to me, what I encountered or what I had experienced, life is determined in the here and now and how you deal with these matters handles.
hier de tabel van de blauwe jurk. mijn maten zijn borst 143 en taille 125 ik zou er dus net in moeten passen en da is ook zo. Wanneer je niet zeker bent kun je mailen met de verkoper.
deze jurk vind ik een plaatje. en na alle controles was ik overtuigd dat ik hem ging bestellen.
